Esther van Pomeren van Diversion, bureau voor maatschappelijke innovatie, vertelt hoe basisschoolkinderen met het project Gelijk = Gelijk? leren om te gaan met diversiteit. Ze leren een standpunt in te nemen en om te gaan met de meningen van anderen. ‘Veel kinderen krijgen vanuit huis bepaalde ideeën mee over andere religies of bijvoorbeeld homoseksualiteit. Wij leren hen om niet impulsief op deze thema’s te reageren, maar heel open het gesprek hierover aan te gaan.’
Prijs
Gelijk=Gelijk? won eind 2013 de Movisie Participatieprijs en het Nederlands Jeugdinstituut heeft het project als effectieve interventie aangemerkt. De jury van de Participatieprijs beoordeelde het project als innovatief en actueel. De kracht van het project is volgens Van Pomeren dat er niet iemand komt om voor te lichten en te zeggen hoe zij moeten denken, maar dat de kinderen spelenderwijs in aanraking komen met thema’s die zijn eigenlijk nauwelijks kennen.
Mening
Het project start met een les over het verschil tussen een feit en een mening, legt Van Pomeren uit. ‘Daarna komen er drie peer educators in de klas die de kinderen leren hoe je een andere mening tot je kunt nemen en hoe je hierop kunt reageren. Daarbij komen de thema’s als religie, homoseksualiteit en afkomst al aan bod.’
Homo
In de tweede les vertellen de peer educators dat zij zelf Joods, Islamitisch of homoseksueel zijn. Zij vertellen dat heel bewust later. ‘De kinderen hebben de peer educators al beter leren kennen. Je ziet dat ze hierdoor heel anders met het nieuws omgaan dan dat ze in eerste instantie zouden doen: “He, hij is homo, maar hij is heel aardig en houdt ook van voetbal?” Ze gaan meteen allerlei vragen stellen.’
Acceptatie
Het is heel mooi om dat proces te zien, vindt Van Pomeren. Ze geeft als voorbeeld een jongen die eerst zei: ‘Eigenlijk vind ik homoseksualiteit niet kunnen.’ En na het project zei hij: ‘Ik vind het aan de ene kant niet kunnen maar aan de andere kant wel.’ Volgens Van Pomeren is het niet de bedoeling om een totale omslag te realiseren. ‘Het gaat niet om totale acceptatie, maar we doen dit natuurlijk wel vanuit een ideaal. De kinderen hebben op die leeftijd (het project is voor 11- en 12-jarigen) nog weinig ervaring met zelfreflectie. Het is goed om stil te staan bij “Klopt het eigenlijk, die mening van anderen?”‘
Duurzaamheid
Maar hoe beklijft deze nieuwe manier van denken? De duurzaamheid van het project staat hoog in het vaandel bij de organisatie. ‘We betrekken de leerkracht van begin tot het eind; hij of zij is altijd aanwezig en zorgen ook voor bijvoorbeeld leskaarten die ze na het project kunnen gebruiken. Ook hebben we ouderbijeenkomsten waarbij de ouders worden geïnformeerd over wat we gaan doen.’ Voor ouders zijn deze thema’s ook lastig, merkt Van Pomeren. ‘Ouders hebben ook vooroordelen over homo’s en Joden. Daarom gebruiken we bij hen ook peer educators die goed weten welke taboes er zijn. ‘
Lees hier meer informatie over het project ‘Gelijk=Gelijk?’>>
Bekijk hier een filmpje over het project:
Eigenlijk vind ik discriminatie niet kunnen…maar het gebeurd elke dag, op velerlei gebied. Ook wat betreft werkenden en mensen zonder werk….om maar een voorbeeld te noemen. Volgens mij is dat verboden om te discrimineren (om welke reden dan ook!). Zelfs in de Europese regelgeving! Misschien als men dát oplost dat andere problemen gerelateerd op discriminatiegebied dan wél oplossen !!! Helaas…op papier is het al…maar nu de handhaving van de wet nog! En daarnaast: mensvriendelijke oplossingen zodat daar ook problemen verdwijnen..en je de mensen zelfs meekrijgt !!!
Heel goed dat kinderen zo worden voorgelicht. Ik zou daarbij wel willen weten (via die mensen met dat moeilijke woord) wat ze van hun ouders op dit vlak hebben meegekregen. Het lijkt me daarbij ook erg belangrijk dat aan de ouders de resultaten van deze trainingen worden teruggekoppeld.
Jaap van Velzen