Wilma Beltman is druk bezig met de laatste loodjes van de Veluwegames in de week dat het interview plaatsvindt. Het gaat om een regionaal sportevenement voor cliënten in de maatschappelijke zorg. De spelen zijn een goed voorbeeld van haar werkwijze. ‘Vorig jaar was ik met een van mijn cliënten op de sport- en beweegdag Papendal’, licht ze toe. ‘“Wow, wat is dat leuk”, zei mijn cliënt. “Maar waarom moet ik daar helemaal voor naar Arnhem?”’
Een vraag, een wens van een cliënt of van een professional, het zijn signalen die Beltman direct oppikt en haar laten nadenken of ze er iets mee kan. In dit geval lukte het haar om samen met zes andere instellingen zelf een dergelijk sportevenement in Harderwijk te organiseren. De cliënt die de wens had geuit, stelde ze aan als ambassadeur van het project. ‘Het is een enorme klus’, vervolgt ze. ‘De bedoeling is dat mensen op een laagdrempelige manier van verschillende sporten kunnen proeven en daardoor gestimuleerd worden om het vaker te doen.’
Heerlijk naïef
Procesmanager voor zes deelgemeenten bij de regio Noord-Veluwe, adviseur Zorg en Dienstverlening, docent op de Hogeschool. Beltman is niet alleen organisator van de Veluwegames. Als zelfstandige is ze werkzaam in een groot aantal verschillende functies op verschillende niveaus.Het zijn allemaal banen die bij haar passen. Samenwerking stimuleren, verbindingen leggen tussen verschillende organisaties en op verschillende niveaus, het zijn aspecten die telkens terugkeren in haar verhaal. Zo’n tien jaar geleden koos ze vol idealisme voor een carrière in de welzijnssector, na jarenlang eigenaar te zijn geweest van een goedlopend restaurant. Beltman: ‘Ik realiseerde me dat het werk in het restaurant me geen voldoening meer gaf, dat ik me wilde inzetten voor mensen die het echt nodig hebben.’ Beltman startte in de avonduren en de weekenden met de HBO-opleiding Psycho- Sociaal Werk. Al na een paar colleges wist ze dat ze de goede keuze had gemaakt. ‘Ik dacht: dit past bij mij. Dit heb ik altijd al gewild, al was ik me er eerder nooit zo van bewust.’
Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 10, oktober 2012.
