De titel van deze rubriek ‘betrokken professional’ is te zwak als omschrijving voor Erik Smid (38). ‘Bevlogen professional’ zou boven dit artikel moeten staan. Erik woont in de provincie Groningen, maar we hebben afgesproken in Amersfoort. Daar praten we over onderwerpen die ernstig genoeg zijn, toch rollen met regelmaat lachsalvo’s door de caféruimte.
Machteloos
Erik Smid: ‘Van oorsprong ben ik hulpverlener en maatschappelijk werker. Nu werk ik als trainer en coach. Dieovergang is eigenlijk onverwachts gegaan. Twee jaar geleden kwam de documentaire ‘Machteloos’ op tv. Het ging over Parkwijk, een onderdeel van Amerpoort, een instelling die verstandelijk beperkte ouders begeleidt en hun kinderen. Die documentaire heeft in de sector ontzettend veel stof doen opwaaien. Want voor het eerst zag je met de camera hoe hulpverleners met die gezinnen omgingen.
Je zag op televisie zelfs een uithuisplaatsing met politie en alles erbij. Ik keek ernaar als hulpverlener, maar ook met de ogen van de zoon van verstandelijk beperkte ouders. Ik ben geschrokken van de lastige situaties waarin de hulpverleners verkeren, die tegelijkertijd zo herkenbaar zijn. De problematiek is groot is en de hulpverleners weten vaak niet goed wat ze met deze kinderen moeten en mogen. En ook besefte ik dat ik een bijzonder levensverhaal heb en dat er nog meer kinderen zijn zoals ik.
Als normaal begaafd kind van verstandelijk beperkte ouders heb ik ervaren dat er vanuit de hulpverlening geen oog was voor mij. Ik moest het helemaal zelf doen. Ik heb zoveel depressies doorgemaakt, het is een wonder dat ik niet verslaafd ben geraakt aan drugs. Nu snap ik het goed, mijn ouders waren gewoon beperkt, maar met kinderogen heb je een vader die niet empatisch is, die je negeert. Die je, naarmate je je verder ontwikkelt en diploma’s haalt, je ook gewoon verstoot. Want je gaat verder dan je vader. Als je niet meewerkt of je geeft je moeder stress door je gedrag, dan slaat ze. Je weet in een situatie nooit waar je aan toe bent, er wordt niet uitgelegd wat er aan de hand is. Een kind van verstandelijk beperkte ouders leert helemaal niks thuis, niets over sociale codes.
Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 3, maart 2012.
