Tot nu toe werkten artsen alleen mee aan een euthanasie wanneer iemand met dementie op dat moment nog duidelijk kon aangeven dat hij niet meer wilde leven. De nieuwe handreiking geeft duidelijkheid over dat een arts ondanks het gebrek aan communicatie wel kan vaststellen dat een patiënt ondraaglijk en uitzichtloos lijdt en euthanasie legitiem is. Voorwaarde is wel dat de patiënt eerder zelf een schriftelijk euthanasieverzoek moet hebben opgesteld.

Bekijk hier de publieksversie van de handreiking schriftelijk euthanasieverzoek >>

NVVE

De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) is verheugd over de handreiking. ‘Er is nu eindelijk duidelijkheid voor arts en patiënt over de werkelijke betekenis van het schriftelijke euthanasieverzoek. Het schriftelijke verzoek is een gelijkwaardige vervanger van de wens wanneer men niet meer in staat is zijn wil te uiten’, zegt NVVE-directeur Robert Schurink. De waarde van een schriftelijke wilsverklaring werd niet altijd ingezien door artsen, stelt de NVVE. En dat zorgde voor verwarring bij arts en patiënt.

Euthanasie

Het hebben van dementie is op zichzelf voor een arts geen reden om euthanasie uit te voeren. Iemand kan wel ernstig lijden door de geestelijke aftakeling, de bijkomende lichamelijke aandoeningen, het verlies van onafhankelijkheid of de angst hiervoor. Als de patiënt dit ervaart als ondraaglijk dan kan een arts instemmen met een euthanasieverzoek. Als dit gebeurt, dan is dat vaak in de beginfase van dementie, omdat de arts dan nog goed met de patiënt kan communiceren.

Wilsverklaring

De schriftelijke wilsverklaring is behulpzaam, omdat de wilsbekwaamheid, de geestelijke vermogens van de patiënt kunnen wisselen en snel kunnen afnemen. De arts mag euthanasie toepassen bij dementie wanneer de patiënt dat zelf schriftelijk heeft vastgelegd, wanneer het duidelijk is dat hij ondraaglijk lijdt ook al kan hij dat niet meer duidelijk maken in woord of gebaar.