Jan Tilman, voorlichter

Ooststellingwerf: ‘Bij de gezondheidstrainingen – we hebben het over

een training van 36 sessies gedurende vier maanden – gaat het om fase vier

cliënten van de Sociale Dienst, mensen dus die als onbemiddelbaar te boek staan

en die al langer geen werk hebben. We hebben gemerkt dat ze vaak om lichamelijke

redenen problemen bij het solliciteren hebben. Overgewicht kan er bijvoorbeeld

toe leiden dat iemand geblokkeerd raakt. Mogelijk zou het dan helpen door wat

aan die lichamelijke belemmering te doen, en ze zo weer sociaal te activeren.

Motivatie is daarbij natuurlijk wel een eerste vereiste. Want je kunt nog zoveel

verzinnen, als iemand er geen zin in heeft dan houdt het op. Maar als ze eenmaal

met het volgen van de training ingestemd hebben en de fysiotherapeut heeft ze er

ook voor goed gekeurd, dan is er geen weg terug meer. Als iemand dan alsnog zegt

dat hij er niet voor voelt, wordt er onherroepelijk op de uitkering gekort.’

Paulus Plas, woordvoerder FNV: ‘Zo’n idee van

Weststellingwerf klinkt sympathiek, maar feitelijk is het onbeholpen. Daar redt

je het niet mee. Ik ken de situatie daar niet en ik weet ook niet of daar mensen

in dezelfde situatie zitten die niet op vakantie mogen. Maar in het algemeen

gesproken is het zo dat als je mensen aan het werk wilt krijgen je ze goed moet

begeleiden en zorgen dat ze een gedegen opleiding hebben. En het kost hartstikke

veel moeite om dat voor elkaar te krijgen. Ik zie het verband ook niet tussen op

vakantie gaan en werk zoeken. Vakantie houd je toch eerder om juist bij te komen

van het werk. Tenzij je die vakantie gebruikt om daarin met die mensen allerlei

dingen uit te proberen.’

Woordvoerder ministerie van Sociale Zaken: ‘Het lijkt mij

niet de bedoeling dat mensen in het kader van de sociale activering op vakantie

gestuurd worden. Ik zie niet in dat een vakantie op enige manier voorbereid op

werk. Als we het over activiteiten hebben die mensen naar werk leiden, dan

hebben we het in de regel toch over zaken als scholing, vrijwilligerswerk of

sollicitatietrainingen. Ik kan me ook niet indenken dat het Rijk dit soort

kosten aan de gemeente vergoedt. Het beleid van de minister is erop gericht, en

hij is daar heel strikt in, dat gemeenten er alles aan doen om mensen aan het

werk te krijgen. Want ieder moet zo veel mogelijk in zijn eigen levensonderhoud

voorzien. De bijstand – daar hebben we het hier over – is echt alleen maar

bedoeld als vangnet. Dit plan van Weststellingwerf lijkt mij niet in de ideeën

van de minister passen. Maar als die gemeente dat doet, dan zullen wij dat nog

wel te horen krijgen.’

Marike Vreeker, voorlichter Weststellingwerf: ‘Ons plan is

er niet op gericht om mensen aan het werk te krijgen. Dat heeft de Leeuwarder

Courant er om voor ons onverklaarbare redenen van gemaakt. Het zou een gunstig

bij-effect zijn als mensen daardoor weer aan de slag gaan, dat zeker. Maar het

staat niet voorop. Waar het ons om te doen is, zijn de kinderen van gezinnen die

al langer maatschappelijk aan de zijlijn staan. Op school zitten ze tussen

klasgenootjes die allemaal wel op vakantie gaan, terwijl de financiële situatie

van hun ouders dat niet toestaat. Vaak komt dat ook omdat die net een

echtscheiding achter de rug hebben. Met het pretpark Slagharen hadden we in

principe al een deal, maar dat bleek alleen om vakanties buiten het seizoen te

gaan en dan nog slechts voor kinderen tot vier jaar. Het plan dat nu voorligt,

geldt voor gezinnen met kinderen tot twaalf jaar en is bedoeld voor in de

vakantietijd. De gemeente Ooststellingwerf doet dit trouwens al jaren. Daar

hebben wij het van afgekeken.’

Saskia Noorman-Den Uyl, Tweede Kamerfractie PvdA: ‘Ik vind

dat plan van de gemeente Weststellingwerf een prima initiatief. Als gezinnen al

langer in de bijstand zitten, dan verdampen alle extra’s en dan wordt het

vakantiegeld ook meestal voor andere zaken gebruikt dan waar het eigenlijk voor

bedoeld is. Terwijl het van groot belang is, zeker als er kinderen zijn, dat men

af en toe een adempauze in de vorm van een vakantie heeft. Toen ik zelf

directeur van de Sociale Dienst in Leiden was, hebben we dat ook ingevoerd. Die

koppeling met werk heb ik in destijds zelf nooit gelegd. Maar ik weet dat er

gemeenten zijn die zo’n vakantie bedoelen als opstapje naar het zoeken van werk.

En daar zit ook wel wat in. Want met vakantie doen veel mensen nieuwe energie

op. Ik heb dan ook wel eens gehoord dat men daar goede ervaringen mee heeft

opgedaan. Maar in welke van de vijfhonderd gemeenten dat was, weet ik niet

meer.’/Marty PN van Kerkhof