De tevredenheid met het werk is de afgelopen jaren gestegen, zo blijkt uit het onderzoek. In 2007 – 2008 gaven medewerkers hun werk een 6.8, nu een 7.2. Uit het onderzoek blijkt verder dat circa 8 procent van de medewerkers zich oriënteert op ander werk. ‘Dat percentage is niet ongebruikelijk,’ aldus werkgeversorganisatie ActiZ, die het onderzoek uitvoerde in het kader van de Benchmark – vergelijking van organisaties onderling. ‘Van een dreigende leegloop uit de zorg is dan ook geen sprake.’
Congres
De MedewerkerMonitor is onderdeel van de ActiZ benchmark 2010. Tijdens een congres op 1 oktober presenteert ActiZ de volledige uitkomsten van de benchmark. Ruim 100 zorgorganisaties en 52.000 medewerkers hebben er aan deelgenomen. De benchmark brengt onderwerpen als medewerkertevredenheid, de cliëntenervaringen met de zorg en de financiële bedrijfsvoering in kaart.
Communicatie
De medewerkers tonen zich met een 7.2 tevreden over de inhoud van hun werk en de werksituatie. Kritiek is er op de communicatie tussen werkvloer en management, die moet worden verbeterd. In het onderzoek geven medewerkers hun oordeel over de inhoud van hun werk, de mate van zelfstandigheid, de werkdruk, sfeer en cultuur en de visie en ambitie van de organisatie.
Vakbond
Uit de benchmark blijkt verder dat 8 procent van de medewerkers zich op ander werk oriënteert. Volgens Actiz is dat een normaal percentage voor verloop onder het personeel. Twee weken geleden maakte vakbond Abvakabo FNV bekend dat ruim 40 procent van de werknemers in de verpleging, verzorging en thuiszorg ander werk wil zoeken. De bond baseerde zich op de uitkomsten van een poll op haar website.
Geen werkdruk
Van de medewerkers die in de benchmark aangeven ander werk te willen zoeken voeren zeer weinig mensen de werkdruk als oorzaak aan, volgens ActiZ. ‘Mensen die zich op ander werk oriënteren doen dat bijvoorbeeld omdat zij weinig plezier op het werk hebben of de sfeer en cultuur als negatief ervaren.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Hoezo, geen werkdruk, en slechts 8 procent wil een andere baan?
Ik wil ook wel wat anders gaan doen, maar wat dan?? Wie wil je nog hebben als je al 30 jaar in de zorg gewerkt hebt??
Ik ben het roerend eens met Hans, wassen voeden en de praatjes doe je maar tijdens je ADL handelingen….Alles is tot op de minuut geregistreerd , 5 minuten voor dit, 5 minuten voor dat, een fijn gesprek hoort er niet meer bij, want dat geldt niet als zorg…..
hele dossiers moeten bijgehouden worden, weet je hoeveel tijd dat kost? Woonleefplannen schrijven, toetsen of dit wel nagestreefd wordt, aanpassen maar weer en levert het op voor de “cliént’?? En voor mij: een hele vracht werk, en het kost veel tijd, wat mi. beter kan worden benut.
Zelf doe ik uitsluitend nachtdiensten, op dat tijdstip kan ik nog wel eens tijd vinden om even op de rand van het bed te gaan zitten en een babbeltje te maken met een “cliënt”die er op dat moment behoefte aan heeft……alles en alles draait om geld.
Nu met bezuinigingen in het verschiet: met mnder mensen meer werk verrichten, dwz nog meer mensen wassen, kleden, voeden in nog minder tijd…..en met minder mensen op de werkvloer…..Nu ook nog zorgen dat je minder beloning krijgt ( lees: salaris) en langer doorwerken, wel tot je 67ste, inderdaad Hans, ben benieuwd wie dat vol houdt! Wij zijn de “zorg”, en wie zorgt er voor ons dat we dit werk kunnen ( maar ook willen!) blijven doen????
De werkgevers proberen de geest weer in de fles te krijgen na het herkenbare onderzoek van ABVA KABO. Wat een onzin: geen werkdruk!
Ik heb zelf meer dan 30 jaar werkervaring in het werken met verstandelijk gehandicapten, psychiatrie en verpleeghuizen (pg) en weet wel beter.
Ik daag alle directeuren c.q. werkgevers uit om geen halve dag maar eens een hele week de witte jas aan te doen en alle werkzaamheden eens aan den lijve mee te maken.
Vooral in verpleeghuizen grenst het soms aan slavenarbeid. Verzorgenden kiezen voor de mensen als ze het vak ingaan maar zijn vaak alleen maar aan het wassen en voeden. Om het nog erger te maken voelen ze zich schuldig omdat ze niet bij de mensen kunnen zitten om eens een praatje te maken.
Ben benieuwd , u ook ?, wie er tot 67 doorwerkt!
Nou ik werk zelf in de thuiszorg en weet dat er wat collegaas zijn die ander werk zoeken.
Dit werk is niet meer zo leuk als 10 jaar geleden dan werden de klanten als mensen gezien.Nu worden de mensen als nummertjes gezien of gewoon voor het geld.Alles moet in korte tijd terwijl ze vaak vergeten dat we met oude mensen of zieke mensen te maken hebben maar ach dat word effe vergeten bah.