Martin Zuithof – Terwijl het in voorgaande jaren slechts

enkele keren voorkwam, werden er bij de zedenpolitie in Midden-Brabant in 2005

zo’n dertig aangiften van seksueel misbruik gedaan. Zorgaanbieder Prisma

krijgt jaarlijks zo’n twintig tot dertig signalen over mogelijk seksueel

misbruik, vertelt bestuurslid Peter Nouwens. Prisma biedt zorg aan zo’n 2000 mensen

met een verstandelijke beperking. Actief

signaleringsbeleidNouwens vertelt dat Prisma sinds een affaire met

een medewerker die werd beschuldigd van seksueel misbuik, acht jaar geleden, een

actief signalerings- en voorlichtingsbeleid heeft. ‘We hebben drie

vertrouwenspersonen die bij kwesties rond seksualiteit ingeschakeld worden. Ook

zijn er op elke locatie aandachtsfunctionarissen seksualiteit opgeleid. Zij

weten op welke signalen ze moeten letten en hoe ze in overleg met ouders en

betrokkenen verantwoord ruimte kunnen geven aan de seksualiteit van

cliënten.’ Meldingsdiscipline

‘We

zijn er alert op en hebben strikte afspraken. Er bestaat bij ons een grote

meldingsdiscipline,

waardoor

er veel meer zaken worden gesignaleerd. Aan cliënten geven we

voorlichting en weerbaarheidsstrainingen. Daardoor krijgen we ook signalen die

er altijd al waren, maar die nooit tot uiting kwamen.’

Niet het aantal gevallen is verveelvoudigd, maar het aantal meldingen bij

de politie, stelt Nouwens. ‘Dat is mede door ons gekomen. We hebben een

duidelijk beleid. Seksueel misbruik kan niet, mag niet en pakken we aan. Als we

zaken hebben waarvan we vermoeden dat er grenzen zijn overschreden, adviseren we

mensen aangifte te doen. We hebben periodieke gesprekken met de politie.

Daardoor is er een nauwere samenwerking ontstaan en dat leidt ook tot eerdere

meldingen.’ VermaatschappelijkingNouwens gelooft niet dat de vermaatschappelijking van

de zorg – de grotere zelfstandigheid van cliënten – oorzaak is van

een toename van seksueel misbruik. ‘In gesloten gemeenschappen kwam ook

seksueel misbruik voor, maar dat werd vaak niet opgepakt. Uit de

signalen die we krijgen blijkt dat incidenten over alle locaties voorkomen, zowel binnen

beschermde leefsituaties als meer zelfstandige woonvormen.’