Wijkteamleden die thuis mensen bezoeken om te kijken welke zorg en ondersteuning zij nodig hebben, treffen soms agressieve cliënten of familieleden. En dat maakt hen kwetsbaar. Zo werd begin juni een hulpverlener in het Gelderse Westervoort bij een bewoner thuis aangevallen met een honkbalknuppel en raakte daarbij zwaar gewond. Volgens de burgemeester van Westervoort heeft de man psychische problemen en werkte de gewonde vrouw bij het Goed voor Elkaar-team.
De toenemende ambulante hulpverlening heeft als gevolg dat professionals steeds vaker achter de voordeur komen. Dat brengt ook risico’s met zich mee: lastige situaties kunnen escaleren en dan sta je daar als hulpverlener. Misschien wel in je eentje. Hoe zorg je voor je eigen veiligheid?
Veilig
Inmiddels gaat het beter met de hulpverlener, maar de mishandeling heeft volgens dagblad de Gelderlander de discussie op scherp gezet: kan de gemeente goed en veilig voor haar inwoners zorgen als ze door privacy wetgeving bijna niets van hen weet? De mishandeling heeft aangetoond dat ook het wijkteam bepaalde informatie moet hebben om veilig te kunnen werken.
Moet de gemeente meer informatie over jouw cliënt krijgen?
Denk jij dat de gemeente kan zorgen voor jouw veiligheid? Of moet je dat zelf doen? Discussieer mee via de reageerknop >>
Privacy
Gemeenten en zorginstellingen ervaren problemen met het declareren van zorg. Zorginstellingen willen niet tot in detail aangeven voor welke aandoeningen zij iemand behandelen. Dat druist in tegen het beroepsgeheim en de privacy-wetgeving. Gemeenten willen juist wel weten waarvoor ze precies zorg betalen. Lees hier wat het College bescherming peroonsgegevens ervan vindt >>
In een sociaal wijkteam kan je om informatie over een cliënt worden gevraagd. Weet dan, dat je een geheimhoudingsplicht hebt, maar dat hier ook uitzonderingen op mogelijk zijn. Wanneer mag je het beroepsgeheim doorbreken?
Dat pleit voor objectieve en onafhankelijke beoordeling of iemand wel of niet op zorg is aangewezen. Belangrijke relevante informatie moet bekend zijn in het belang van ieders veiligheid; de kunst is om dit op een juiste en zorgvuldige manier te beschrijven waarbij het noodzakelijk is persoonlijke medische informatie te hebben. Misschien toch weer CIZ of i.d !!
Als er risico’s zijn voor hulpverleners, kan je overwegen of die bekendgemaakt moeten worden aan hulpverleners of degenen die verantwoordelijk zijn voor die hulpverlening. Of die informatie verstrekt moet worden en onder welke voorwaarden, daarover zou ik ook ik moeten nadenken. Als ervoor gekozen wordt die informatie wel te geven, kan de informatie beperkt worden tot het aangeven van de risico’s. Dat is niet hetzelfde als een algemene regel dat informatie over de cliënten naar de gemeente moet. Onnodige informatie is niet goed. Waar geen risico is, is het nut van privacygevoelige informatie er niet.
De Awb is duidelijk Bij de voorbereiding van een besluit vergaart het bestuursorgaan slechts de nodige kennis over de relevante feiten en de daadwerkelijk af te wegen belangen (3:2 Awb)en niet meer. Bovendien kan de aanvrager weigeren gegevens en bescheiden te verschaffen voor zover het belang daarvan niet opweegt tegen het belang van de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, met inbegrip van de bescherming van medische en psychologische onderzoeksresultaten. (4:3 lid 1). Het zou merkwaardig zijn als het bestuursorgaan dat moet beslissen die informatie dan wel van behandelaars eist.
Ben Hier mordicus op tegen. Alleen als gemeenteambtenaren en bestuurders rechtstreeks via het medisch tuchtrecht kunnen worden aangesproken en bestraft, dan is het een overweging.
het is van de gekke, dat heel de dorpsgemeenschap weet kan krijgen van jouw medisch dossier. Zelfs Amsterdam is dan een klein roddeldorp.