Door Alexandra Sweers – Het rapport is opgesteld naar aanleiding van het Vierstedenproject waarin

Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Tilburg hebben deelgenomen. Zij zijn aan de slag gegaan met het ontwikkelen van hulp op maat voor allochtone jongeren met Hlbt’s. Op verschillende manieren zorgen deze steden voor laagdrempelige activiteiten, psychosociale hulpverlening, (crisis)opvang en praktische hulp op het gebied van veiligheid, huisvesting, geld en informatie.

Taboe
Tijdens het Vierstedenproject is gebleken dat de problemen van deze jongeren vaak ernstiger en complexer zijn dan voorheen werd aangenomen. Allochtone, homoseksuele jongeren worstelen met hun gevoelens en hun cultuur, waarin vaak een groot taboe rust op homoseksualiteit en waar men ook met eerwraak te maken krijgt.

Haven
Auteur Charlot Pierik geeft aan dat gemeenten niet allemaal een veilige haven hoeven op te zetten. Pierik: ‘Het advies is om ervoor te zorgen dat in ieder geval de reguliere hulpverlening weet dat er een probleem is, hoe ze het kunnen signaleren en dat ze deze jonge allochtonen kunnen doorverwijzen.’ Het adviesrapport biedt schema’s met activiteiten die gemeenten kunnen oppikken.

Dubbelbinders
Onder de jongeren krijgen met name de zogenaamde dubbelbinders problemen. Dat zijn jongens en meiden die zowel loyaal willen zijn aan hun homoseksualiteit, biseksualiteit of transgendergevoelens, als aan hun eigen etnische kring. Veel van hen krijgen hierdoor ernstige psychische problemen. ‘Deze dubbelbinders komen in sommige situaties wel uit voor hun gevoelens, maar verbergen het voor hun familie. Zo ontstaan er interne conflicten bij die persoon’, aldus Pierik.

Discriminatie
Hulpverleners hebben meer kennis opgedaan over deze voorheen vrij onbekende groep. Er blijkt een enorme variatie aan allochtone homoseksuelen te zijn en zij hebben vaak te maken met dubbele discriminatie (vanuit de maatschappij als allochtoon en vanuit eigen achtergrond als homoseksueel). Dit maakt het lastig hen te benaderen.

Laagdrempelig
Veiligheid blijkt bij deze groep een grote rol te spelen. De jongeren durven alleen hulp te vragen wanneer zij de hulpverlener kunnen vertrouwen. Dit wordt onder meer bereikt door medewerkers en vrijwilligers uit de doelgroep in te zetten die hiervoor een training hebben gehad. Volgens het rapport is het heel belangrijk dat men onder andere laagdrempelige activiteiten organiseert, medewerkers en vrijwilligers uit de doelgroep inzet en erop uit gaat om deze jongeren aan te spreken.

Kennis
Het project heeft ook kunnen aantonen waar de knelpunten nog zitten. Het signaleren van de problemen in een vroeg stadium lukt bijvoorbeeld nog niet. Vaak vragen jongeren pas hulp wanneer de conflicten geëscaleerd zijn. Daarom stelt het rapport dat de kennis van deze doelgroep vergroot moet worden.

Trouwen
De kennis over problemen en hulpbehoeften van vrouwen met Hlbt-gevoelens moet nog bijna van de grond af opgebouwd worden. Voor de zeer specifieke doelgroep van de allochtone transgenders geldt hetzelfde. Pierik: ‘Dit heeft te maken met verschillende factoren. Vaak komen allochtone vrouwen er veel later achter dat zij lesbisch zijn. Tegen die tijd gaan ze trouwen of zijn ze al getrouwd. Dat maakt het allemaal lastiger. Ook mogen zij veel minder experimenteren met hun seksualiteit.’

Lange adem
Volgens het rapport kunnen gemeenten te hulp schieten door de verworven inzichten op te nemen in het beleid en nauw samen te werken met lokale hulpverleners. Tegelijkertijd moet men wel realiseren dat deze hulpverlening een lange adem en een gefaseerde aanpak nodig heeft.