Door Alexandra Sweers – Het onderzoek van Deloitte laat zien hoe ver de gemeenten zijn met de invoering van de CJG’s en welke ervaringen zij hebben opgedaan. Inmiddels is ruim 84 procent van de ondervraagde gemeenten bezig met de invoering. Die moet in 2011 zijn afgerond. Dat betekent dat zij of nog in de brainstormfase zitten, inmiddels hun visie/beleidskaders hebben vastgesteld, een plan van aanpak hebben opgezet of op korte termijn een CJG gaan openen.

‘Dat is niet gek’, vindt Adriaan Lieftinck, voorzitter Branchegroep Gezondheidszorg bij Deloitte. ‘Want de centra hoeven nog niet klaar te zijn. Opvallend is wel dat 16 procent van de respondenten al wel een operationeel CJG heeft. Het kan zijn dat zij al langere tijd samenwerkingsverbanden hebben met de partijen in de jeugdzorg.’

Taken overdragen
Het opzetten van het CJG, een samenwerkingsverband van zorg, ondersteuning en diensten voor jeugdigen en gezinnen, is niet eenvoudig. Uit het onderzoek blijkt dat de knelpunten liggen bij het afstemmen van de samenwerking. Lieftinck: ‘Alle partijen hebben hun eigen identiteit en manier van werken. En iedereen is overtuigd dat de eigen aanpak de juiste is. Als zij gaan samenwerken, dan moeten sommigen taken afstemmen en anderen weer water bij de wijn doen. Dat is zeker moeilijk.’ Lieftinck is ervan overtuigd dat het een proces is waar de betrokken partijen doorheen moeten. ‘Daar hebben ze nog een heel jaar voor.’

Doelstelling
Het is belangrijk om als gemeente aandacht en tijd te nemen om vast te stellen wat je samen wilt bereiken, vindt Lieftinck. ‘Je moet een doelstelling hebben. En bij de partijen moet over en weer duidelijk zijn wat er van hen wordt verwacht.’ Alle partijen in het CJG hebben voor ogen het kind en het gezin te helpen. Maar zij hebben niet vanzelfsprekend hetzelfde idee hoe dat moet gebeuren, zo staat in het rapport.

Basismodel
Lieftinck pleit daarom voor het basismodel dat een CJG minimaal moet aanbieden. Dat model bestaat uit jeugdgezondheidszorg, een vijftal preventieve Wmo-taken op het gebied van opvoedondersteuning, samenwerking met Bureau Jeugdzorg en de zorg- en adviesteams. ‘Als gemeenten eerst eens beginnen met het afstemmen van deze partijen; dat is al lastig genoeg. Daarna kan dit model worden uitgebreid met bijvoorbeeld het onderwijs en jongerenwerk.’

Poldermodel
De angst van veel gemeenten is dat het CJG een extra bureaucratische bestuurslaag wordt. ‘Daarom moeten de gemeenten ervoor zorgen dat het CJG geen uitvoeringsorganisatie wordt. Het is juist een netwerkmodel, een organisatievorm die in het bedrijfsleven veel voorkomt’, zegt Lieftinck. Het is te vergelijken met een ziekenhuis dat zich richt op de zorg, en taken als schoonmaak en voeding overlaat aan andere bedrijven. Iedere partij is een schakel in de productie en specialiseert zich op een bepaald gebied. Met het verschil dat alle CJG-partners in het netwerkmodel zich bezighouden met het directe proces. ‘Er is niet één iemand die zegt wat er moet gebeuren, dus moet worden vastgelegd wie welke rol heeft.’

Brainstormfase
Het realiseren van de CJG’s moet lukken, volgens de voorzitter. ‘Gemeenten hebben nog een heel jaar en 16 procent heeft het al voor elkaar. Meer dan de helft heeft al een visie en een beleidskader. Slechts een kleine groep zit nog in de brainstormfase. Een groot deel is er dus mee bezig. Als 86 procent van de centra eind 2010 functioneert, dan mag minister Rouvoet van een succes spreken.’

Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.

Bron: ANP: Foto/Robert Vos