Deze vrouw dient vervolgd te worden. Zij heeft een daad van ontvoering gepleegd (heeft gehandeld zonder een mandaat van een kinderrechter verkregen.

Ook als mens heb je de plicht om op te komen voor anderen, vooral zwakkeren in de samenleving zoals kinderen die zelf niet iets kunnen doen aan hun situatie. Dat staat nog los van haar beroep. Ook een buurvrouw, leerkracht, moeder in de buurt had dit kunnen en naar mijn idee moeten doen. Je zou je niet mogen verschuilen achter regels. Als er niets aan de hand is kan de jongen altijd weer naar huis. En wat bedoelen we met ontvoering? Ze heeft de jongen meegenomen zonder toestemming van de moeder en direct naar de politie gebracht. Dat noem ik bescherming en het zou zo weer moeten gebeuren. Iedereen moet ophouden bang te zijn en zich te verstoppen achter een ander of de regels. We zijn allemaal verantwoordelijk voor het welzijn van kinderen. Het is erg genoeg dat dit jongetje niemand in zijn buurt had (familie of vrienden) die voor hem opkwamen. Heel goed gedaan! Een applaus waard.

Week in week uit deze situatie meemaken is meer dan een berichtje kan weergeven. Geweldig wat ze durfde te doen.
Zelf heb ik 5 jaar!! een buurmeisje opgevangen, d.w.z. eten en kleding gegeven. Een paar keer heb ik bij haar thuis haar kamer schoon gemaakt. Er was een soort van balans in de verstandhouding waardoor dit zo lang goed ging. Daarna kreeg moeder een relatie en verhuisde.
De o.t.s was ‘slapend’ letterlijk en figuurlijk!.
Dit meisje was mishandeld, misbruikt en ondervoed. Het was een diep treurige situatie. Alle hulpverleners zijn angstig voor dit soort mensen. Het niet op tijd opkomen voor het welzijn van kinderen in de knel veroorzaakt enorme financiële problemen later. Nog afgezien van het grote leed dat deze kinderen vaak levenslang meedragen.

Los van de vraag of de hulpverlener in kwestie inhoudelijk het goede heeft gedaan (daar weten we ook nav dit artikel toch te weinig van) verdient ze alle respect voor het feit dat ze blijkbaar zichzelf indringend in de spiegel heeft aangekeken en de vraag heeft gesteld “Waartoe ben ik in dit werk nu eigenlijk op aarde?”. En dat dwars door alle bureaucratie en NOMD-gedrag (Not On My Desk) heen. Voor die houding, die professionaliteit en dat verantwoordelijkheidsgevoel: chapeau aan Derkelina Bul.

dit is heel dicht in me buurt ik hoop dat alles goed met je gaat gio en je een betere toekomst voor je is weet wel zeker

Tjonge, dit zal best wel veel los gaan maken. in hoeverre is het gepast gezien je beroepsethiek. Maar een ding mag gezegd worden, deze gezinshulp heeft scherp wat de kerntaak van haar beroep is, het alert zijn op al die zaqken die mogelijk de ontwikkelingen van een kind kunnen gaan bedreigen.
Ik ben geen voorstander van een “rage”op dit vlak maar kenmerkend is wel dat er geen terugplaatsing heeft plaatsgevonden vandit jongetje, maar er kennerlijk toch voldoende noodzaak was voor een plaatsing binnen een pleeggezin. Hopelijk komen er andere methodes in de toekomst om bv een AMK toch te bewegen actief te zijn, bv omdat de leidingegevende van de gezinshulp daarop aandringt. Maar persoonlijk en in een enkele situatie kan ik het opzoeken van de grenzen met als doel het kind te beschermen wel waarderen.