De brancheorganisatie voor Welzijn en Maatschappelijke Dienstverlening liet onderzoek doen naar de gemeentelijke bezuinigingen tussen 2010 en 2012. Als er nog meer gekort wordt, kunnen de geplande besparingen op jeugdzorg, begeleiding bij de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) en werken naar vermogen niet worden uitgevoerd, zo concludeert de organisatie. Er moet er juist geïnvesteerd worden in deze collectieve voorzieningen, zo luidt het advies.
Wmo
Veel welzijnsorganisaties staat het water aan de lippen: de flexibele schil is weg, ontslagkosten wegen zwaar, en er moet meer worden gedaan met minder mensen, zo schetst de MOgroep de situatie. En dat terwijl gemeenten juist met het welzijnswerk oplossingen moet organiseren voor burgers die onder hun Wmo-verantwoordelijkheid komen te vallen.
Schuldhulpverlening
Uit het onderzoek blijkt dat gemeenten vooral bezuinigen op collectieve voorzieningen en ontmoetingsactiviteiten voor de zogenaamde minder zichtbare groepen: ouderenwerk, jongerenwerk, opbouwwerk, en andere collectieve voorzieningen zoals kinderwerk en peuterspeelzaalwerk. De inzet op overlast gevende hangjongeren en dak- en thuislozen, schuldhulpverlening en ander maatschappelijk werk wordt nog ontzien, al is de druk ook daar sterk voelbaar. Zij krijgen te maken met meer en zwaardere cliënten, tegelijkertijd moet ook daar met minder mensen meer werk worden gedaan.
Gedwongen ontslag
Eind 2011 telde de branche zo’n 70.000 personeelsleden, wat neerkomt op ongeveer 47.000 arbeidsplaatsen. Tussen de 8000 en 9000 welzijnswerkers hebben hun baan verloren. In ruim 2000 gevallen gaat het om gedwongen ontslag, zo blijkt uit het onderzoek.
Bron: MOgroep/ANP-Photo
@Matthijs van Manen, de vakbond is wel rijkelijk laat met reageren op wat er nu aan de hand is. Sinds 2010 is de kaalslag in welzijnsland aan de gang. Tijdens de grote demonstraties tegen de bezuinigingen in de publieke sector, had welzijn geen enkele stem of gezicht vanuit de vakbond. Maar goed, beter laat dan nooit en ik ben er (weer) bij op 6 september.
Momenteel ervaar ik het werk in welzijn(opbouwwerk, participatiewerker) momenteel als “zwemmen of verzuipen” ! wie mee kan komen heeft mazzel , wie niet raakt overspannen van de hele situatie. Te veel werk moeten doen met weinig mensen, locaties die gesloten worden, buurtbewoners die (logisch) klagen. Werkgevers die het onderste uit de kan willen. Zo veel als mogelijk moet gedaan worden door actieve bewoners , inclusief beheer taken van overgebleven locaties. Ik zie hier wel kansen en mogelijkheden maar geef ons dan ook de tijd en mankracht om dit op te kunnen bouwen. Mijn angst is dat deze bezuinigingen op termijn heel veel gaan kosten, sociaal kapitaal zal verloren gaan, mensen gaan tussen wal en schip vallen..en dan? Weer investeren om alles weer op te bouwen wat we nu ten gronde richten!
Welzijn(en zorg) moeten eindelijk eens gaan staan voor hun mening en massaal hun stem laten horen!
Ook wij (Abvakabo FNV) zien de bezuinigingen keihard neerdalen, die ertoe leiden dat erg veel medewerkers steeds minder het gevoel hebben dat ze kwaliteit in hun werk kunnen leveren.
We zijn daarom momenteel druk bezig met het opzetten van een campagne, die erop gericht is de waarde van welzijn voor het voetlicht te brengen van publiek en politiek. En de bezuinigingen tegen te gaan. Eerste activiteit zal een debat zijn op 6 september in Den Haag met (landelijke/lokale) politici, werkgevers, werknemers, clienten. Binnenkort meer informatie via onze website.
Matthijs van Manen (Abvakabo FNV)
En heel veel klappen voor het Opbouwwerk en Sociaal Cultureel Werk, terwijl daar nu juist de kansen liggen voor een goedkopere preventie op zorg.
Marco van Stralen (Code 2.0)