De dure, strenge aanbestedingsrondes moeten voorgoed van tafel, vindt Hans Martin Don. Hij roept ook op kritischer te kijken naar de rol van het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ) en hamert op het belang van Wmo-raden. Hans-Martin Don, oud-wethouder maatschappelijke zorg in Eindhoven, is een van de sprekers op het door Zorg + Welzijn georganiseerde congres ‘Wmo en Welzijn nieuwe stijl 2010’ op 27 mei.

Zeeuws model
‘In Eindhoven hebben we bij de toewijzing van huishoudelijke hulp het Zeeuwse model gebruikt’, zegt Don. ‘Dat model, waarbij de uurprijs vastligt en alle aanbieders mogen meedoen, is eerlijk. Zolang je de uurprijs maar laat uitrekenen door onafhankelijke accountants. Je weet de kwaliteitseisen en daar rolt vanzelf een prijs uit: eenvoudig en eerlijk’, aldus Don.
Om de Wmo goed te laten functioneren, moet ook de rol van het CIZ worden teruggedrongen’, vindt Don. ‘Daarmee voorkom je een hoop bureaucratie. Kijk wat die indicaties kosten; dat is goud geld. Terwijl het volstrekte willekeur is, want in gemeente A maakt het CIZ andere keuzes dan in gemeente B. Bovendien worden de beleidsregels steeds aangescherpt, puur om de eindjes aan elkaar te knopen.’

Twee uur
In Eindhoven voerde Don een maatregel in die om de indicaties heen gaat: twee uur huishoudelijke hulp per week voor iedereen boven de 75 jaar. ‘Dat zijn de mensen die de meeste huishoudelijke hulp nodig hebben. Om te weten dat je hen moet ondersteunen, heb je geen duur en ingewikkeld indicatieproces nodig.’
Don ziet overigens een belangrijke rol weggelegd voor de Wmo-raad. Maar wie er in de raad moet plaatsnemen, kan wat hem betreft per gemeente verschillen. ‘Het kan goed werken als er mensen inzitten die zelf kwetsbaar zijn. Ook mogelijk is een raad die volledig bestaat uit zorgprofessionals. Zolang die veel overleggen met bijvoorbeeld belangenorganisaties, kan een Wmo-raad veel voor elkaar krijgen.’

Rollators
De oud-wethouder van Eindhoven wil niet te veel ingaan op eventuele bezuinigingen. ‘Ik ga niet over mijn graf regeren.’ Wel benadrukt hij dat elke gemeente afzonderlijk heel scherp moet kijken waar wel en waar absoluut niet op kan worden bezuinigd. Zo woedt in Eindhoven momenteel de discussie over de toewijzing van rollators en elektrische rolstoelen. ‘Moet je die nog wel allemaal vergoeden, is de vraag. Dat moeten de huidige bestuurders beslissen. Aangezien ik nog steeds lid ben van de SP, lijkt het me duidelijk dat ik ervoor pleit om de sterkste schouders de zwaarste lasten te laten dragen.’

Bron: fotografie Jos Lammers