Voor Hans Zuiver, directeur van de Amsterdamse welzijnsorganisatie

Combiwel, staat het als een paal boven water waarom Henk Luchtmeijer de MOgroep

heeft verlaten.

‘Hij wilde een totaalbeleid voor jeugd en welzijn. Het branchebestuur

Kinderopvang wilde echter een heel andere kant op.’ De Combiwel-directeur heeft

regelmatig met Luchtmeijer samengewerkt om het welzijnswerk weer op de kaart te

krijgen.

‘Hij trok hard aan de belangenbehartiging van ons werk’, vertelt Zuiver.

‘Hij is in Amsterdam op bezoek geweest bij het jongerenwerk en heeft met

Combiwel Jongerenwerk plannen gemaakt over hoe die beter in de schijnwerpers kon

komen te staan. Vaak spraken we over de kansen in ons werk in plaats van de

bedreigingen die zo vaak genoemd worden.’

‘Het klikte met hem vanwege het ondernemerschap dat hij uitdraagt.

Luchtmeijer deed op landelijk niveau zaken en bracht regionale organisaties bij

elkaar. Volgens mij kreeg hij onvoldoende speelruimte van de MOgroep. Er werd

teveel op de rem getrapt.’

Neuzen dezelfde kant opBinnen de welzijnssector heerst

overwegend verbazing over het snelle vertrek van Henk Luchtmeijer bij de

MOgroep. ‘Hij kwam uit een andere hoek, het onderwijs. Dan mag je een wat

ruimere inwerktijd verwachten. De vraag is of hij die tijd gekregen heeft.’ Aan

het woord is Dick de Wit, directeur van welzijnsorganisatie Factor-G te Gouda.

De Wit heeft veelvuldig met Luchtmeijer om de tafel gezeten en was vanuit

de directeurenvereniging Verdiwel betrokken bij het WILL-project dat de MOgroep

heeft overgenomen. ‘De MOgroep is een complexe organisatie met drie

branchebesturen (jeugd, kinderopvang en welzijnswerk, red.), een verenigingsraad

en een overkoepelend bestuur. Dat maakt het moeilijk de neuzen allemaal dezelfde

kant op te krijgen.’

Dat Luchtmeijer moeite had met de driedeling binnen de MOgroep sprak

hij vlak na zijn aantreden al uit in een interview met Zorg+Welzijn. ‘De

indeling in drie branches is een vehikel om het werk met elkaar te verdelen’,

zei hij in een interview. ‘Daar is bewust voor gekozen. Dat neemt niet weg dat

het goed is om je af te vragen of dit vehikel nog toereikend is om de doelgroep

te blijven bedienen.’

Het gehele artikel is te lezen in Zorg + Welzijn Magazine 4, april

2007. Drie maanden na publicatie wordt het op de website

geplaatst.