Eenzaamheid vormt de constante in de jeugd van zangeres Lakshmi Swami Persaud. Thuis is er spanning, op school wordt ze gepest. Op haar 14de gaat ze uit huis. Ze ontwikkelt een eetstoornis en een depressie. Maar ze komt eruit. ‘Het podium was, en is, mijn safe space.'
‘Een waardeloze tijd. Ik heb er echt een trauma aan overgehouden’, zegt Lakshmi over haar tijd op de basisschool. Haar kleurtje (Lakshmi’s vader is Hindoestaans), haar haar (‘lang, pluizig’), haar naam, het feit dat ze geen vlees eet én dat ze een heel stil introvert meisje is, zijn voor haar klasgenoten redenen om haar jarenlang te pesten. ‘Ik deed nooit wat terug. Ik was een heel makkelijke prooi.’
