Drie zaken zijn belangrijk als je een “lastig gesprek” moet voeren over huiselijk geweld of kindermishandeling: de houding die je aanneemt, het doel van het gesprek en een goede voorbereiding van het gesprek. Een goede relatie met de cliënt – partnerschap – is een van de belangrijkste succesfactoren in de hulpverlening, ook als het gaat om kindermishandeling. De methodiek Signs of Safety benoemt de onderstaande uitgangspunten voor partnerschap met slachtoffer én dader. Jouw werkhouding is belangrijk om de veiligheid van kinderen thuis te verbeteren.

Respecteer ouders en jeugdigen als personen waar je mee wil werken
Een open, eerlijke, empathische en niet-veroordelende houding van de professional is daarvoor van belang. Als je anders denkt over situaties, hoeft niet te betekenen dat ouders het direct slecht doen. Het gesprek moet dan juist gaan over waarom de ouders iets wel of niet doen en wat het betekent voor het kind.

Werk samen met de persoon, niet met de mishandeling
Gedrag dat leidt tot onveilige situaties moet afgekeurd worden. Maar daarmee mag je niet gelijk de hele persoon afwijzen. Maak duidelijk dat je wil samenwerken om het gedrag te veranderen, ook als er sprake is van een andere culturele of levensbeschouwelijke achtergrond bij de cliënt.

In elk gezin zijn signalen van veiligheid aanwezig
Kijk naar wat er wel goed gaat, ouders en kinderen voelen zich dan erkend in hun goede bedoelingen. Geef daarvoor ook complimenten: ‘Wat goed dat u met uw kind naar de speeltuin bent geweest.’

Stel veiligheid en welzijn van het kind centraal
De meeste ouders willen het beste voor hun kind, maar kunnen vaak niet erkennen dat hun gedrag niet goed is.  Door alleen te zeggen: ‘u mag niet drinken’ vergroot je niet de veiligheid van het kind.

‘Aanpak kindermishandeling in Europa moet beter.’ In Europa heeft 1 op de tien kinderen te maken met huiselijk geweld. Dat aantal kan 25 procent omlaag. Als Europese landen maar effectieve maatregelen nemen, stelt Kinderombudsman Marc Dullaert. Lees meer>>

Zoek naar de details en naar de uitzonderingen
Oplossingen ontstaan altijd uit details, nooit uit algemeenheden. Maak daarom de onveiligheid of verwaarlozing zo concreet mogelijk: ‘Hoe komt het dat uw kind soms geen eten heeft als het naar school gaat?’

Wat wil de jeugdige of de ouder?
Het huis kan alleen veilig worden als ouders ervan overtuigd zijn dat het nodig is en zij daaraan willen meewerken. Ga na wat de ouders willen bereiken of veranderen? En wie kan hen daarbij helpen?

Bied verschillende mogelijkheden
Als de hulpverlener slechts één keuze te bieden heeft om te helpen, dan voelt het al snel als dwang. Laat ouders nadenken over de verschillende mogelijkheden.

Breng kleine veranderingen tot stand
Een groot probleem los je niet in een keer op, kleine stappen zijn beter te maken. En het succes van kleine stappen motiveert tot nieuwe stappen.