Door Ephraïm Patty – Onder langdurige zorg verstaat de hoogleraar de zorg voor ouderen met beperkingen, de gehandicaptenzorg en de zorg voor mensen met een chronische ziekte. ‘In deze sectoren wordt amper gebruik gemaakt van technologische middelen, terwijl dat bijvoorbeeld bij de intensive care van ziekenhuizen de normaalste zaak van de wereld is’, zegt De Witte, die tevens lector is aan de Hogeschool Zuyd en manager onderzoek en ontwikkeling bij Vilans, de Nederlandse kennisorganisatie voor langdurige zorg.

Groei
Als we in 2025 de zorg willen hebben op de manier zoals dat nu gebeurt, moet volgens De Witte twintig procent van de beroepsbevolking in de zorg werken. ‘Zo’n sterke groei is onmogelijk. We zullen het anders moeten gaan doen, we zullen de zorg anders moeten organiseren. Ik wil dan niet meteen zeggen dat technologie in de zorg de enige juiste oplossing is, maar er liggen op dit gebied hele grote kansen die op zijn minst het onderzoeken waard zijn.’

Zorgcultuur
Technologie is niet te vermijden, denkt De Witte. Hij verwacht dat verzorgers in de toekomst veel meer op afstand aanwezig zullen zijn en vooral de rol hebben van adviseur en ondersteuner. Niet iedereen zal blij zijn om dat te horen, beseft hij. ‘Dat wringt natuurlijk met de cultuur van de zorg, waar velen werken om te zorgen. Het zal ook om een andere benadering vragen van personeel in de zorg. Dat lijkt me echter een reële ontwikkeling, want naar mijn idee kan technologie niet alleen helpen in effectiviteit, maar ook in kwaliteit en in de zelfredzaamheid van de cliënten.’

Robot
Volgens de hoogleraar zorgt drempelvrees er nu voor dat er weinig gebruik wordt gemaakt van technologie in de zorg. ‘Tijdens mijn oratie had ik het onder meer over een oudere die in 2025 door een robot in bed wordt getild. Velen zien dat nog niet voor zich, maar in Japan is daar al veel onderzoek naar gedaan. Via de leerstoel willen we nu onderzoeken in hoeverre zulke technologie te implementeren is.’

Oplossingen
‘Verder is het een belangrijke zaak om oplossingen te bieden die ook daadwerkelijk aansluiten op zorg’, vertelt De Witte. ‘Zorgverleners en technologieontwikkelaars staan momenteel nog te ver van elkaar af. Vaak bieden ontwikkelaars iets waar wel een goed idee achter zit, maar dat toch niet helemaal op maat is voor mensen op de werkvloer. Er moet intensiever worden samengewerkt zodat er producten komen die optimaal aansluiten op de praktijk.’

Innovatieprogramma
Daarom gaat De Witte zich ook bezighouden met de opzet van een regionaal innovatieprogramma, waarin de Universiteit Maastricht, Hogeschool Zuyd en Vilans zullen samenwerken. Hij hoopt dat de Universiteit Maastricht samen met een aantal hogescholen een masteropleiding Technologie in de zorg ontwikkelt, die mensen uit zowel de zorg als de techniek voorbereidt op een carrière op dit gebied. ‘Hogescholen kunnen een grote rol gaan spelen in het vertalen van wetenschappelijk onderzoek naar de praktijk.’