Haar leerstoel heet: Opvoeden in de Multi-etnische stad en ze onderzoekt hoe de opvoedingsondersteuning voor migrante gezinnen beter af te stemmen is op de behoeften van het gezin. ‘Ouders is er veel aan gelegen dat hun kinderen loyaal blijven aan hun afkomst, maar vooral ook Nederlands zijn. Dit is hun land, hier moeten ze hun toekomst bouwen. Als je kind dan thuiskomt met: “Ik ben helemaal geen Nederlander, op school zeggen ze dat ik een Marokkaan ben”, dan is dat moeilijk.’

Integratiekwesties
Trees Pels, bijzonder hoogleraar aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, deed talloze onderzoeken naar allochtone jongeren, opvoedingspatronen en integratiekwesties. Sinds 2002 is ze senioronderzoeker en coördinator van de themagroep Multiculturele Vraagstukken bij het Verwey-Jonker Instituut. Ze was een van de onderzoekers die in 2003 het grote evaluatieonderzoek naar het integratiebeleid uitvoerde. ‘Dat werd al voor het uitkwam totaal de grond ingeboord, ook door minister Verdonk.’

Nieuwe taak
Het integratiedebat is heftiger geworden, tot op het groteske af, vindt Pels.  ‘Gezinnen en jongeren worden geconfronteerd met negatieve beeldvorming, stigmatisering. Opvoeders hebben er een nieuwe taak aan.’ De jongere generatie migranten is zelf hier naar school gegaan en weet dus volgens Pels prima wat er van hen als opvoeder wordt verwacht. Maar veel van deze gezinnen hebben te maken met segregatie. ‘Kinderen komen in de buurt en op school nauwelijks meer met Nederlandse kinderen in aanraking. Daarnaast is de islamofobie toegenomen. Tegelijk is er een toename van de orthodoxie onder jongeren. Ook ouders worstelen daarmee.’

Mengen
De leerstoel heet ‘Opvoeden in de multi-etnische stad’, niet de ‘multiculturele stad’. Volgens Pels is de situatie niet dat veel culturen naast elkaar leven, maar dat alle culturen mengen. ‘Met multi-etnisch doel ik ook op de omstanders die mee opvoeden, de eigen gemeenschap, moskeeën , maar ook de Nederlandse instituties, opvoedingsondersteuning, onderwijs. Ze opvoeden allemaal mee. Ik wil kijken naar de rol en verantwoordelijkheid van al die partijen. Onderwijzers en hulpverleners krijgen nog vaak een witte opleiding en zijn dan  slecht toegerust voor de multi-etnische populatie waarmee ze te maken krijgen.’

Winst
Trees Pels heeft in Rotterdam ‘de pedagogische stand van zaken’ in een paar moskeeën bekeken. Een conclusie was dat moskeeën zouden moeten worden ondersteund om te groeien naar wat pedagogisch gangbaar is in het reguliere onderwijs. Pels: ‘Daar zit winst voor beide partijen. De school bereikt ouders vaak niet, de moskee lukt dat wel. Voor de kinderen is religie een deel van hun achtergrond. We zijn gezamenlijk verantwoordelijk voor die kinderen. Als we een deel van hun identiteit ontkennen, leggen we de voedingsbodem voor marginalisering en radicalisering. Als we de moskee niet de hand reiken, zijn we fout bezig.’

Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden. 

Bron: Foto: Ram van Meel