Door Mariëlle van Bussel – Trots tilt hij z’n zoontje de lucht in. Het jochie schatert het uit, de vader grijnst van oor tot oor. Dan zien we oma, die haar kleinkind naar school brengt. Ook nu een lach op het gezicht. Maar even later haar ferme woorden richting de camera. ‘Ik wilde mijn kleinkind niet in agressie zien opgroeien, echt niet. Ik heb hem weggehaald bij mijn zoon, ik heb de cirkel doorbroken.’
Annette Wevers (48) is oma en pleegouder van de vierjarige Daniël. Zelf leefde ze ruim twaalf jaar met een partner die haar mishandelde, bedreigde en gijzelde. Haar twee kinderen maakten dit vanaf hun geboorte mee. Nu is haar zoon in een soortgelijke situatie terechtgekomen, ook haar kleinzoon heeft al agressieve trekjes. Voor Wevers was dat vier jaar geleden de reden om per direct een eind te maken aan deze spiraal van geweld.
Ze vertelt haar verhaal in de documentaire ‘Geslagen jaren’ van Anne-Mieke van den Berg waarin ze drie vrouwen en een man aan het woord laat over huiselijk geweld. Pakize, wiens moeder mishandeld werd en die zelf drie gewelddadige relaties achter de rug heeft, Jannie die na vijftien jaar durfde te ontsnappen aan de terreur van haar man, Kemal, zelf slachtoffer maar nu ook dader, en Annette dus.
Het zijn ervaringen en verhalen, maar ook reflecties op hun eigen aandeel in het geweld. Dat is ook precies wat Van den Berg beoogde met deze documentaire. ‘Ik wil laten zien wat geweld met mannen, vrouwen en kinderen doet. Maar ook dat het een dynamisch proces is. Je kunt niet spreken van dé dader of hét slachtoffer, de posities zijn ook inwisselbaar.’
Dat blijkt uit het verhaal van Jannie, die toegeeft dat ze op een gegeven moment ook is gaan terugslaan, met dingen is gaan gooien. Of Annette die het mes op de keel van haar ex-partner zette om hem te laten stoppen. Kemal was zelf slachtoffer van geweld, en is nu dader geworden. ‘Hulpverleners moeten veel beter naar deze complexe mechanismen kijken’, vindt de maakster.
Wevers bevestigt dat. ‘Mijn man was een goeie gozer, maar had wel een drang tot agressie, vooral als hij gedronken had. Vroeger speelde er veel geweld tussen zijn vader en hem, dat heeft ongetwijfeld tot zijn alcoholgebruik en geweld geleid. Er moet veel meer gespit worden in de oorzaken van het geweld.’
Trots tilt hij z’n zoontje de lucht in. Het jochie schatert het uit, de vader grijnst van oor tot oor. Dan zien we oma, die haar kleinkind naar school brengt. Ook nu een lach op het gezicht. Maar even later haar ferme woorden richting de camera. ‘Ik wilde mijn kleinkind niet in agressie zien opgroeien, echt niet. Ik heb hem weggehaald bij mijn zoon, ik heb de cirkel doorbroken.’
Annette Wevers (48) is oma en pleegouder van de vierjarige Daniël. Zelf leefde ze ruim twaalf jaar met een partner die haar mishandelde, bedreigde en gijzelde. Haar twee kinderen maakten dit vanaf hun geboorte mee. Nu is haar zoon in een soortgelijke situatie terechtgekomen, ook haar kleinzoon heeft al agressieve trekjes. Voor Wevers was dat vier jaar geleden de reden om per direct een eind te maken aan deze spiraal van geweld.
Ze vertelt haar verhaal in de documentaire ‘Geslagen jaren’ van Anne-Mieke van den Berg waarin ze drie vrouwen en een man aan het woord laat over huiselijk geweld. Pakize, wiens moeder mishandeld werd en die zelf drie gewelddadige relaties achter de rug heeft, Jannie die na vijftien jaar durfde te ontsnappen aan de terreur van haar man, Kemal, zelf slachtoffer maar nu ook dader, en Annette dus.
Het zijn ervaringen en verhalen, maar ook reflecties op hun eigen aandeel in het geweld. Dat is ook precies wat Van den Berg beoogde met deze documentaire. ‘Ik wil laten zien wat geweld met mannen, vrouwen en kinderen doet. Maar ook dat het een dynamisch proces is. Je kunt niet spreken van dé dader of hét slachtoffer, de posities zijn ook inwisselbaar.’
Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nummer 5, mei 2009.
Bron: Foto: Stock.xchng
