Eén op de drie moorden in Nederland komt voort uit huiselijk geweld. Dat blijkt uit een onderzoek van bureau Beke naar slachtoffers van huiselijk geweld in 2006. Uit casusonderzoek blijkt dat veel slachtoffers en/of daders wel in beeld zijn bij hulpinstanties, maar niet bij de politie. ‘Het gaat er niet om wie het voortouw neemt, maar hulpinstanties én politie zouden gezamenlijk iets kunnen doen om moord en doodslag te voorkomen’, zegt onderzoekster Annemiek Nieuwenhuis.
Niets bekend
Huiselijk geweld is de voornaamste oorzaak van moord en doodslag in Nederland in 2006. Annemiek Nieuwenhuis en Henk Ferwerda deden onderzoek naar de omvang en de kenmerken van moord en doodslag in huiselijke kring. Het Landelijk Programma Huiselijk Geweld en de Politietaak had daar opdacht toe gegeven omdat niets bekend was over aantallen en kenmerken van dodelijk huiselijk geweld.
Samenwerken
Opmerkelijk is, volgens onderzoekster Nieuwenhuis, dat van de tien onderzochte casussen van huiselijk geweld er bij zeven sprake was van langdurige opbouw van spanning en geweld. ‘Veel slachtoffers doen pas na een x-aantal incidenten aangifte. Toch waren deze slachtoffers wel bekend bij hulpverleningsinstanties.’ Nieuwenhuis wil zich niet uitspreken over de vraag of de hulpverlening eerder contact moet opnemen met de politie. ‘Die partijen moeten in ieder geval beter samenwerken.’
Ooggetuige
Zorgwekkend is de bevinding dat veel kinderen ooggetuige zijn van het geweld én vaak ook van de moord. Vrouwen en kinderen zijn vooral de slachtoffers van dodelijk huiselijk geweld. In 2006 zijn 12 kinderen omgebracht. Van de verdachten is 80 procent man. In 2006 zijn in totaal 49 dodelijke slachtoffers gevallen bij huiselijk geweld.
Hoger
De onderzoekers constateren overigens dat het aantal dodelijke slachtoffers van huiselijk geweld nog wel hoger kan liggen. ‘Sommige sterfgevallen worden ten onrechte bestempeld als een “natuurlijke dood”. Wij kwamen bijvoorbeeld een zaak tegen waarbij een vrouw haar moeder om het leven had gebracht door het toedienen van bloedverdunners. Dat is pas later aan het licht gekomen.’
Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.
Bron: Foto: Stock.xchng
Ben benieuwd wat onze nationale waakhond van de privacybescherming zal roepen over het onderling doorgeven van informatie. Wederom inbreuk op ons recht op privacy? Een lastig dilemma, maar soms is de privacy naar mijn mening ondergeschikt aan die van de toekomstige slachtoffers.
Tot mijn 16e mishandelde mijn biologische vader mij, mijn broer en vooral mijn moeder. Hij dreigde ons te vermoorden als wij zouden vertrekken, daarom bleven wij uit angst. Mijn moeder heeft wel eens aangifte gedaan, maar de politie kon niets voor haar doen vanwege ‘gebrek aan bewijs’. Ze had blijkbaar eerst dood in de kamer moeten liggen….. Dus ik hoop dan maar dat er nu wel wat is verbeterd. Gelukkig had ik op mijn 16e toch opeens het lef om hem eens terug te slaan en ben toen bij een vriendin gaan slapen om vervolgens nooit weer terug te gaan. Mijn moeder durfde toen eindelijk ook te vertrekken… maar mijn biologische vader heeft ons nog tijden gestalkt en bedreigd. De politie heeft daar niets aan kunnen doen, want hij was altijd al gevlogen als ze kwamen. Dus dit soort berichten raken me nog altijd omdat ik me altijd besef dat ik ook ‘een van die gevallen’ had kunnen zijn.