Gemeenten beschikken over vele hulpdiensten, bijvoorbeeld om mensen te helpen bij het wegwerken van hun schulden, maar grijpen pas in als een gezin in crisis verkeert. Volgens onderzoeksleidster Suzanne Rutz lost dit alleen op korte termijn iets op. ‘Naar de oorzaken wordt niet gekeken. De kans op herhaling is groot.’
Schaamte
In totaal leven 330.000 kinderen in Nederland onder de lage-inkomensgrens van 1240 per maand voor één ouder en één kind. De lastige financiële situatie van gezinnen is slecht voor de ontwikkeling van kinderen, aldus Rutz. Ouders geven hun kinderen minder aandacht of hebben geen geld om hobby’s of sportclubs te betalen. ‘Veel kinderen schamen zich, armoede is een taboe.’
Vast persoon
Volgens de Schiedamse Jeugwethouder Menno Siljee (PvdA) laat het onderzoek zien dat arme gezinnen het meest geholpen zijn bij één vaste persoon die de problemen coördineert. ‘Wij helpen gezinnen ook wel goed, maar dit rapport laat zien dat de samenwerking tussen hulpverleners nog beter kan.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Bron: ANP/Foto: Stockxchnge
Een vast persoon maar dan wel een daadkrachtig persoon die de eigen kracht van mensen stimuleert en de lange termijn inzet kiest. Dit nieuwe kabinet wil juist op de allerarmsten in onze samenleving nog meer bezuinigen. ik verwacht dat hiervoor over een paar jaar opnieuw tol betaalt moet worden. Meer mensen die een beroep doen op de al overbelaste jeugdzorg en GGZ. Hulpverleners moeten zich laten horen naar de lokale politiek. Meer eigen kracht ontwikkelen bij mensen in de bijstand. Daar hulp inzetten waar mensen het kunnen en willen oppakken. Daar korten op uitkeringen waar mensen geen hulp willen en achterover blijven leunen en daarmee hun kinderen in de vicieuze cirkel meenemen.
Als bestuurslid van Stichting Leergeld en gezinstherapeut zie ik veel gezinnen en maak mee dat er wel 4 tot soms 6 hulpverleners in 1 gezin werken. Hoezo verspilling van geld!!! Geen onderzoeken meer maar daadkracht en werken met 1 hulpverlener in het gezin.
In onze regio hebben wij zojuist de 68e stichting Leergeld opgericht. Jammer dat dit landelijk initiatief nog zo weinig bekendheid heeft. Wij helpen de gezinnen met een minimum-inkomen door ervoor te zorgen dat hun kinderen van 4-18 jaar niet in een sociaal isolement terechtkomen. Als blijkt dat via gemeentelijke voorzieningen, jeugdsportfonds e.d.geen mogelijkheden zijn voor sport-, cultuur-, en/of schoolse activiteiten, springt Stichting Leergeld bij met een gift. Want alle kinderen mogen meedoen! Want nu meedoen is straks meetellen en hoeft er geen ‘duur’ Leergeld betaald te worden..
Conclusie na onderzoek gemaakt.
Een vaste contactpersoon die de problemen coordineert. en nu……
Hoeveel onderzoeken zijn er al niet gedaan.
Ongeveer 1 x per paar jaar staat armoede weer hoog op alle agendas. Volgen weer nieuwe onderzoeken.
Wat hebben de armen hieraan.
Een contactpersoon past in de eenloket gedachte die de overheden willen.
Nu uitvoeren.. maar o dat is moeilijk. Wie pakt dit op, en achter die ene persoon, wie doet wat. Uit welk potje komt het geld enz..
Ondertussen hebben de arme kinderen nog steeds niet een aanspreekpunt.
Hebben hun ouders ( waaronder veel alleenst. moeders) een dagtaak aan papieren invullen enz..
Er zijn goede initiatieven zoals jeugdsportfonds enz.. Of projecten met subsidies. Maar is project succes en subsidie op valt alles in duigen.
Ben benieuwd of er in de praktijk iets veranderd voor er over een paar jaar weer een volgende onderzoek hierover komt?