Hoe ziet je gemiddelde werkdag eruit?
‘Ik begin ‘s ochtends met het openen van een behoorlijk volle mailbox. De rest van de dag praat ik met mensen die betrokken zijn bij de initiatieven die ik begeleid: bewoners, de gemeente, politie, woningbouwvereniging, jongerenwerk of andere instanties. Ik zit veel aan de telefoon. En net waar ik een gaatje hebt, ga ik de wijk in. Met mooi weer ga ik vaker, want dan kom ik meer mensen tegen. Voor sommige projecten bel ik bij mensen thuis aan om ze vragen te stellen. Bijvoorbeeld of ze het leuk vinden om een straatactiviteit te organiseren, of over het verkeer dat misschien te hard rijdt. Ondertussen let ik ook op individuele problemen die er misschien zijn. ‘s Avonds beantwoord ik vaak nog vragen van bewoners en overleg ik met bewonersgroepen.’
Wanneer kijk je tevreden terug op je dag?
‘Als ik iets bereikt heb met de mensen uit de wijk. Maar ook puur als ik aan alles ben toegekomen wat ik wilde doen. Tegenwoordig breng je veel tijd door achter je computer: mails beantwoorden, rapporteren, social media gebruiken. Dan moet je oppassen dat je niet teveel tijd stopt in bijzaken. Mensen krijg je pas in beweging als je ze tijd en aandacht geeft. Dus niet de hele tijd achter je bureau zitten, maar met je voeten in de wijk staan.’
Volg Steven Huijser op Twitter
Wat vind je het leukst aan je vak?
‘Dat mijn werk zo divers is. Het ene moment werk ik met mensen van de straat, dan overleg ik weer met een gemeenteambtenaar. Wat ik ook enorm waardeer is de vrijheid die ik in mijn werk heb. Soms zie ik grote kansen voor het verbeteren van een situatie waar andere partijen geen oog voor hebben, vaak omdat het geld kost. Als ik het dan met bewoners toch voor elkaar krijg, is dat geweldig. Dingen lukken ook niet altijd hoor. Ik heb wel eens mensen begeleid die de bouw van geluidschermen bij het spoor wilden tegenhouden. Dat lukte niet. Wel communiceren bewoners en gemeente nu beter met elkaar. Dat is ook winst. Je moet als opbouwwerker ook van de kleine dingen genieten.’
Waar krijg je wel eens stress van?
‘Dat ik met zoveel verschillende mensen en zoveel verschillende dingen bezig ben. Ik ben het gezicht van al die initiatieven en moet veel deadlines halen en afspraken nakomen. Dat schept veel verwachtingen bij zowel bewoners als de gemeente.’
Dit beroep is geschikt voor iemand die …
‘… kan schakelen tussen mensen van verschillende opleidingsniveaus. Je moet ook zaken kunnen bekijken vanuit verschillende invalshoeken. Tegen een stootje kunnen, want je staat soms letterlijk tussen de mensen in conflictsituaties. Goed kunnen luisteren, niet te snel je oordeel klaar hebben, creatief zijn in het bedenken van oplossingen. En je moet over koetjes en kalfjes kunnen kletsen.’
Lees in deze serie ook:
Bron: YouChooz
Ik ben met mijn 73 jaar al vele jaren uit zowel de praktijk als de opleiding van het opbouwwerk.
Wat Jaap van Velzen schrijft raakt volgens mij echt de kern van het opbouwwerk. Het mooiste resultaat van de bijdrage vanuit jouw opbouwwerk is als langs de kant kunt genieten van de sucessen, die mensen zelf behalen. Daarbij is zowel het resultaat als het proces belangrijk. Gelukkig zie ik de opbouwwerkmethodiek ook regelmatig terug bij welzijnwerkers, die zich geen opbouwwerker noemen.
Uit het verhaal van Steven Huijser blijkt voor mij niet zo goed wat een opbouwwerker doet: wat onderscheidt hem van een gemeentelijk wijkmanager, maatschappelijk werker, corporatieconsulent, etc. Niet dat ik zo aan die onderscheidingen en hokjes hecht, maar toch: wat is de toegevoegde waarde van de opbouwwerker tussen alle andere (gespecialiseerde?) professionals en vrijwilligers in de wijk?
Ik zoek naar de sociaal werker die zowel op het niveau van netwerken en groepen kan werken, als op het niveau van individu of gezin. Vaag hè?
Steven tipt eea wel aan, maar ook bij hem als veldwerker blijft het in deze bijdrage vaag. Misschien moet ik hem volgen op Twitter!
Volgens mij moet een opbouwwerker mensen emanciperen. het stoort me mateloos dat een opbouwwerker bepaalt wat er aan projecten in een wijk georganiseerd worden en vaak voor de troepen uitloopt. je bent diendend aan de wijkbewoner en op de achtergrond aanwezig.
Overigens lijkt het mij overbodig om te vermelden wat een opbouwwerkeer verdient en wat voor opleiding je nodig hebt. Ze worden stedelijk steeds meeer wegbezuinigd.
Opbouwwerk is in mijn definitie van heel lang geleden nog steeds: “mensen helpen zichzelf te helpen’. Asl de opbouwwerker het gezicht wordt van ‘al die initiatieven’ zoals hierboven staat dan is er m.i. iets mis in de aansturing. Ook als begeleidingstrajecten eindeloos doorduren.