Oskam werkt een kleine tien jaar in de gehandicaptenzorg vindt dat er door het programma Syndroom van Johnny de Mol een verkeerd beeld ontstaat van gehandicapten en de  gehandicaptenzorg. ‘Wanneer ik de voorstukjes voorbij zie komen, zap ik het liefst weg met de gedachte “tien blije mongooltjes in Nederland en Johnny weet ze er precies uit te pikken”‘, schrijft ze in de wetenschap de woede en onbegrip van velen op de hals te halen.
Bekijk hier de open brief aan Johnny de Mol >>

Dwarse downers

‘Ik werk niet met leuke knoop-in-je-zakdoek-mongooltjes, maar met dwarse downers’,  schrijft de gehandicaptenbegeleider. Ze wordt regelmatig geslagen, krijgt wel eens een stoel rakelings langs haar hoofd gesmeten en moet wel eens een cliënt noodgedwongen vasthouden. ‘Het hoogtepunt van mijn dag is wanneer iedereen weer veilig en wel naar huis gaat zonder lichamelijk of materieel letsel opgelopen te hebben.’

Zorg

Het is geen afgunst, maar eerder jaloezie denkt de zorgprofessional. ‘Jouw baan is dat wat ik het liefst zou willen doen… Buiten alle beperkingen om denken en er honderd procent voor te gaan.’  Maar helaas is dat iets wat alleen op televisie bestaat, concludeert Oskam. ‘Langzaam maar zeker worden er mij beperkingen opgelegd waardoor er geen honderd procent meer bestaat en ik regelmatig met zorgen om mijn jongens wakker lig. Want ik werk in de zorg.’

Grenzen

De stroopwafels in de gehandicaptensector zijn ingeruild voor droge biscuitjes, vervolgt ze. ‘De politiek, het systeem en de hoge heren binnen mijn sector beslissen waar mijn grenzen liggen en ik kan je vertellen, die zijn niet zo grenzeloos als die van jou, Johnny.’

Kwetsbare groep

Ze hoopt dat de schrijnende verhalen uit de gehandicaptenzorg ook gezien worden en dat de dagelijkse worstelingen op de werkvloer erkend worden. ‘Maar vooral dat er niet vergeten wordt dat er naast de mensen die de tv wel halen, er ook een nog grotere, minstens net zo’n kwetsbare groep is voor wie dat niet haalbaar is. De groep waar ik en mijn collega’s dagelijks voor staan, voor vechten en bij tijd en wijlen voor huilen.’

Ilona Oskam was vrijdag 23 oktober te gast bij Pauw. Bekijk hier het fragment >>

Op social media kun je in principe alles verspreiden over jezelf en anderen. Hoe ga je hier als sociale professional mee om? Geef je alleen voorlichting of moet je een cliënt ook beschermen tegen de risico’s? Lees hier meer >>