Een beetje onwennig lijkt het, hoe Luc Opdebeeck (51) zich beweegt in de vergaderruimte met keukentje van zijn eigen organisatie, Formaat. ‘Bijna iedereen is in Antwerpen, waar we onze methodieken overdragen aan de Koerdische gemeenschap.’ Als oprichter, directeur en artistiek leider ging hij tot voor kort overal heen waar zijn medewerkers waren. Maar er zal een dag komen dat hij stopt en hij wil niet dat tweeëntwintig jaar bikkelen dan voor niets is geweest. ‘Ik wil Formaat duurzamer maken. Dat kan ook. Ik heb een team van twintig mensen, onder wie zeven jokers, professionals die het werk heel goed zelf af kunnen. Loslaten is heel moeilijk, maar ik heb genoeg andere dingen te doen.’

De Belg Opdebeeck kwam rond 1980 naar Nederland en werkte altijd met groepen waar  gemeenten en instellingen zich geen raad mee weten. Van begin af aan heeft hij zich verbaasd. De eerste keer was een paar maanden na afloop van zijn eerste Nederlandse baan, waarin hij voor de gemeente Rotterdam een rapport schreef over problemen in de opvang van Marokkaanse ‘randgroepjongeren’. ‘In Antwerpen haalden we oud papier op om  jongerenwerkactiviteiten te kunnen betalen, in Nederland wilde de overheid zo’n rapport en kon je voor alles subsidie vragen. De conclusie van het rapport luidde dat er een integrale aanpak moest komen, want alle instanties werkten langs elkaar heen. Maar dat rapport belandde in een la, er gebeurde niets mee. Wat een ontgoocheling! Was dit dat welzijnsmekka waar ik zo graag wilde werken?’

Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 10, oktober 2011.