Wanneer een kind met een ondertoezichtstelling passende ambulante jeugdhulp nodig heeft, dan is de wachttijd 3 tot 4 maanden. ‘Dat kan natuurlijk niet’, zegt René Meuwissen, bestuurder van Jeugdbescherming Brabant en van 2 Veilig Thuisorganisaties in Oost-Brabant. ‘Een kind met complexe problemen kan niet zo lang wachten, dus onze jeugdbeschermers blijven het kind zo goed en kwaad het kan, begeleiden. De werkdruk wordt zo hoog, dat professionals soms omvallen. Wij doen van alles om het ziekteverzuim in onze organisatie niet op te laten lopen.’

Tekort aan ambulante jeugdhulp

Oorzaak van het tekort aan ambulante hulpverlening aan kinderen, gezinnen en jeugd zijn de bezuinigingen. Er is minder capaciteit om kinderen en jongeren te begeleiden. Daardoor loopt de wachttijd voor ambulante hulpverlening op. Daarnaast zijn de lokale wijkteams, die een deel van de hulp aan jeugd kan en moet opvangen, niet altijd berekend op de complexe hulp aan kinderen, zegt Meuwissen.

Expertise in wijkteams

Maar bij die wijkteams ligt wel de oplossing van het probleem, vindt Meuwissen. ‘Als je ergens in moet investeren, dan wel in de lokale teams. Die kunnen problemen vroegtijdig onderkennen en aanpakken. Maar deze wijkteams moeten wel voldoende expertise hebben, ook op het gebied van jeugd-ggz en licht verstandelijke beperking. Dat is nodig om bepaalde problemen goed te signaleren.’

Deskundigheid overdragen

Investeren in de wijkteams betekent dat er meer mensen bij moeten komen met de juiste expertise. Maar ook dat ‘gecertificeerde instellingen, zoals wij, deskundigheid overdragen aan de wijkteams, goede afspraken maken en expertise ter beschikking stellen’, zegt Meuwissen. ‘Wij kunnen fysiek aanwezig zijn in de teams en gezamenlijk optrekken in de hulpverlening. Dat doen we ook al op verschillende plaatsen, maar dat moet uitgebreider.’

Ondertoezichtstelling

De werkdruk van de jeugdbeschermers stijgt door de wachtlijsten in de jeugdzorg, zegt Meuwissen. ‘Maar ook omdat onze jeugdbeschermers geen eenvoudige casussen meer behandelen, door bijvoorbeeld meer complexe scheidingen van ouders en omdat de kinderrechter kortere ots’en uitspreekt. Daardoor zijn er meer casuswisselingen onder onze jeugdbeschermers. Als er geen ambulante hulp direct beschikbaar is, dan blijft onze jeugdwerker de vinger aan de pols houden in het gezin. Wij laten het kind niet los, maar dat is extra werk naast de 16 tot 17 gezinnen die je al onder je hoede hebt.’

Zorg dichtbij het gezin

De transformatie is nog niet af, zegt bestuurder René Meuwissen van Jeugdbescherming Brabant. Hij ziet zeker wel de positieve effecten ervan: ‘De zorg is dichterbij de gezinnen en er is meer ambulante zorg, maar er moet nog meer pleegzorg komen. We zien resultaten in een langzame verminderingen van het aantal ots’en en door kortere ots’en. En verder moeten we doorgaan met versterking van de pleegzorg en versterken van de ambulante hulp. Vooral in de wijkteams dus, dat betaalt zich uiteindelijk terug.’