‘Dat jeugdwerkers terughoudend zijn om kinderen uit huis te plaatsen blijkt niet uit de cijfers: het aantal uithuisplaatsingen is de afgelopen jaren juist gestegen,’ weet Marjolein Knaap, hoofd afdeling Jeugdzorg van het NJi. ‘Waar het om gaat is dat jeugdwerkers op basis van een goede risicotaxatie besluiten nemen. De Bureaus Jeugdzorg zijn daar wel ver mee. In de preventieve sector, bijvoorbeeld in de gezondheidszorg, het onderwijs, maar ook centra voor jeugd en gezin, is nog winst te behalen.’
Onderzoek
Vorige week schokte de Onderzoeksraad voor Veiligheid, onder leiding van Pieter van Vollenhove, de jeugdzorg met een onderzoek naar 27 kindermishandelingcases met fatale en bijna fatale afloop. Conclusie is dat de overheid onvoldoende in staat is de veiligheid van kinderen tussen 0 en 12 jaar te bewaken. Professionals zijn te terughoudend in de besluitvorming bij kindermishandeling. In ieder geval in de 27 onderzochte gevallen.
Situatie kind
Hoe kan dat nog steeds gebeuren, na al die jaren dat de jeugdzorg procedures en methodieken heeft verbeterd? ‘Een mogelijke oorzaak is,’ aldus Marjolein Knaap, ‘dat hulpverleners zich in eerste instantie richten op hulp aan de ouders bij de opvoeding. Vooral als het gaat om hele kleine kinderen. Mogelijk dat dan te weinig aandacht is voor de situatie waarin het kind zich bevindt.’ Voor jeugdwerkers is het ook lastig om die keuze te maken, aldus Knaap. ‘De ouders zijn de toegang tot het kind.’
Meldcode
Een andere hindernis voor een goede risicotaxatie van de situatie van het kind is gebrekkige uitwisseling van informatie tussen professionals in de zorg. In Rotterdam strijdt de directeur van het Riagg Jos Lamé tegen de meldcode kindermishandeling. Volgens hem verwordt een meldcode tot een plicht en leidt de nadruk op veiligheid tot een veroordeling voordat mensen iets hebben gedaan.
Dossier
‘Je hoeft niet meteen het hele dossier van een cliënt op te sturen,’ zegt Knaap, ‘maar het is wel de verantwoordelijkheid van professionals om informatie te delen. Hulpverleners kunnen met die informatie jeugdbeschermers in staat stellen de risico’s voor kindermishandeling beter te taxeren.’
Bijscholing
Verbetering van de professionaliteit van jeugdbeschermers, een van de conclusies in het rapport van de onderzoeksraad, zou volgens Knaap vooral in de opleiding moeten gebeuren. ‘Ook via bijscholing in het werk. Multidisciplinair overleg is erg belangrijk om de inbreng van andere disciplines voor het voetlicht te brengen. Het doel is om de situatie van kinderen in het gezin beter in kaart te kunnen brengen.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Misschien is dit iets om mee te gaan werken ?
Preventie:
Betere zorg tijdens de zwangerschap, bevalling en postnatale periode: gevoelens van “ongewenst, afgewezen zijn” bij de baby zoveel mogelijk voorkomen. Nauwkeurige selectie adoptie en pleegkinderen: probeer na te gaan of het kind voldoende basisvertrouwen heeft om zich te wortelen in een gezin, om nestwarmte te kunnen integreren. Goede voorbereiding en begeleiding van (kandidaat-) adoptie-en pleegouders; hen attent maken op het belang van een omzichtig benaderen van een kind, wiens vertrouwen al (een of meerdere malen) is geschonden. “Doorschuiven” van kinderen beperken; elke “doorschuiving”: naar weer een andere verzorgingsfiguur (vooral in de eerste levensfase) kan door het kind beleefd worden als een afwijzing en vermindert de kansen op “veilige hechting”.
NO KIDDING, netwerk tegen kindermishandeling: brede bewustwording is basisvoorwaarde voor alle inzet en investeringen. Zo niet, dan kun je elke maatregel bedenken, maar dan blijft alles zoals het is: niet best!
De verwijsindex is een prima middel maar het blijven de mensen die er mee om moeten gaan, invoeren en actief contact zoeken. Zouden we niet moeten investeren in preventie, het ongeboren kind, sterilisatie van verstandelijk gehandicapten en geestelijk gestoorden ? Het is een taboe maar ….en….
En weer rollebollen de jeugdzorg professionals over elkaar heen…..
De verwijsIndex risicojongeren is de manier om je zorg als professional te signaleren en met collega’s te delen. In Rotterdam hebben ze daar al vele jaren ervaring mee.
de wereld is echt niet maakbaar hoeveel geld je ook steekt in scholing, begeleiding, samenwerking etc…..er zullen altijd dode kindertjes blijven hoe triest dat ook is…