Het personeel kan redelijk inschatten hoe het met Brandon gaat, verklaart De la Chambre in de Volkskrant. Hij is voorzitter van het bestuur van ’s Heeren Loo. ‘Soms geeft hij zelf aan dat hij vast wil omdat hij voelt dat het niet goed met hem gaat.’ Jolijn Santegoeds van Tekeer tegen de Isoleer!: ‘Brandon kent niets anders dan het tuigje, het is hem aangeleerd zich op deze manier te beschermen tegen zijn agressieaanvallen.’
Onmacht
Vastbinden wordt volgens Jolijn Santegoeds gedaan vanuit onmacht en angst en niet vanuit het perspectief van zorg voor de cliënt. ‘Bij mensen met een verstandelijke beperking is de verwerking van prikkels beperkt. Zij reageren sneller primair zonder dat ze er zelf iets aan kunnen doen. De aard van de prikkels zijn in deze situatie wel veranderbaar’, onderbouwt Santegoeds de mogelijkheid om de agressie te beperken. ‘Als men eenmaal weet wat negatieve prikkels uitlokt, is het logisch die te voorkomen.’
Zware gevallen
Brandon zit al drie jaar vast en heeft, zo vertelde zijn moeder vorige week aan de Evangelische Omroep, geen buitenlucht gezien. Volgens De la Chambre zijn er momenten dat Brandon los is: ‘Als hij alleen is, als er twee man personeel bij is en als hij slaapt. Wij zijn al langer bezig met de vraag hoe we moeten omgaan met deze specifieke groep zware gevallen.’ ’s Heeren Loo werkt aan een speciaal ontworpen woning voor Brandon, met een toegang via dubbele sluizen, muren en vloeren van speciaal materiaal, met camera’s speakers en een ingebouwde televisie.
Deskundigen
De bestuursvoorzitter zegt in de Volkskrant dat de instelling en haar medewerkers goed hebben gehandeld: ‘Er is niets fout gegaan.’ Hij wil als eindverantwoordelijke niet zeggen dat het anders zou moeten: ‘Ik vind wat onze deskundigen vinden en ik acht mijzelf niet deskundiger.’
Alternatieven
Volgens Jolijn Santegoeds is er veel kennis over alternatieven voor vastbinden. Zij voert actie tegen de nieuwe wet in de maak: Zorg en Dwang, die de BOPZ gaat vervangen. ‘In deze wet is juist sprake van verruiming van de criteria voor dwang en van de doelgroep die eronder valt. Als iedereen deze situaties van vastbinden van mensen onacceptabel vindt, dan is deze nieuwe wettelijke norm dus achterhaald. De wetgeving moet immers de morele kaders van de samenleving beschermen.’
Meer nieuws in uw inbox? Klik hier voor de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Voor meer achtergronden en opinies, neem hier een abonnement op Zorg + Welzijn Magazine.
Bron: foto: ANP Freek van den Bergh
Laat iedereen die zo goed weet dat het anders kan eerst een maand op zo’n groep werken. Zie en voel hoe bij jou en je collega’s plukken haar uit het hoofd worden getrokken, vingers worden gebroken, happen uit een arm worden gebeten, schoppen en krabben worden geïncasseerd etc. etc. Tja en dan komt onmacht en angst wel eens om de hoek kijken. En toch maar weer zoeken en werken aan verbetering, vallen en weer opstaan. Levert iedereen die nu verontwaardigd is 10% van zijn inkomen in om te besteden aan zorgverbetering voor deze doelgroep?
De instelling waar mijn zoon woont heeft én een visie én gekozen het geld in te zetten voor extra bemensing. Altijd 2 begeleiders aanwezig op de groep van 4 mannen met een intensieve zorg/begeleidingsvraag. Goede afspraken (samen met CCE uitgedokterd) , ook met de bewoners, zodat ze weten waar ze aan toe zijn.
En ze hebben het goed met z`n vieren!
………….moeder van 1 van de mannen.
In menig instelling wordt wegens gebrek aan visie en en uit angs voor de bewoner maar wat aangerommeld……..
Het is een heel moeilijke kwestie. Het is veelal een samenloop van omstandigheden die er zorg voor draagt dat het misgaat. Deze jongen is een schrijnend voorbeeld van hoe zaken kunnen lopen.
Om problematiek als deze te kunnen ondervangen dient men bereid te zijn heel veel te investeren met zeker aan het begin een matig rendement.
De angel van angst moet verwijdert worden en zowel de client als de begleiders moeten weer vertrouwen in elkaar krijgen. Het zou dus onterrecht zijn iemand de schuld te geven van de ontstane situatie. Marco D
De beste stuurlui staan aan wal. Ga maar eens een maandje onregelmatige diensten mee draaien binnen het werk met ‘Brandons’ ! En ja die kosten….we kunnen ons belasting geld maar 1 keer uitgeven….Brandon ? Savanna ? Afganistan ? wajongeren ? bejaarden/verzorgingshuizen ?…….Preventie is voor een heel klein beetje mogelijk door op te komen voor het nog niet verwekte kind en dus het taboe te doorbreken mbt sterilisatie van geestelijk gehandicapten en psychiatrische patiënten………..
Snel getypt! Toch nog foutjes “… dat het gedaan word. “. “Personeels gebrek” (één woord), “maar .at kost geld” dan verder “Er word. altijd aangegeven…”. Moeilijk hé het Nederlands
Het vergaat nog van de foutjes.
Overigens een goede reactie maar probeer je frustraties in toom te houden
Bovenstaande is snel getypt en daarin zie ik achteraf aantal foutjes (oeps) maar dat komt door frustratie om onnodig dit soort handelingen toe te passen! Het is echt wel mogelijk in de praktijk maar nogmaals het word niet ingezet zoveel! uren individuele begeleiding, dat bewijst keer op keer de praktijk van instellingen. Wel zijn er (beperkt) particulieren die dit wel zo doen.
Als de isoleer niet bestaat dat moet je ook wat bedenken? en als je thuis een kind hebt dan moet je het ook zonder een isoleer doen he? en daarom zijn ouders vaak ‘op’ omdat ze het wel kunnen zonder een isoleer maar niet allèèn kunnen volhouden op die manier.
Hallo, ik ben eht met Jolijn ecth eens dat het gedaan word uit onmacht en angst en vergeet niet, personeels gebrek! Want een jongere als Brandon kan zonder een tuigje maar at kost geld,personeel en veeeeeeeel tijd en dat is vaak het gebrek.Er word altijd aangegegeven dat er voldoende begeleiding vaak is, ja aanwezig dan denk ik maar echt begeleiden waarvoor er continu een begeleider alleen voor een brandon de dag.avond dat zie je in de praktijk maarvaak beperkt en de overige uren zit je zonder dus dan moet je wat………..ervaringsdeskundige moeder van kinderen die in het verleden zijn opgenomen en zelf in het werkveld zit