Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties4

‘Kan Jordy een week logeren?’

Ik ben thuis druk bezig met schoonmaken als de telefoon gaat. Het is de directeur van school. ‘Help, er is toch niets met mijn jongens’, is mijn eerste gedachte. Dat blijkt gelukkig niet het geval. Er is echter wel iets met een klasgenootje van mijn zoon. Die moet tijdelijk uit huis geplaatst worden wegens een crisis thuis. De oudere broers van Jordy zijn naar de schooldirecteur gestapt en hebben hem gevraagd of hij iets kon regelen. En zo komt de vraag bij ons of wij Jordy van 5 jaar een week kunnen opvangen, zodat hij niet bij vreemden hoeft te logeren. Wat nu?
‘Kan Jordy een week logeren?’

Totaal verrast en overrompeld ben ik door de vraag. Al jaren werk ik bij MOVISIE aan het versterken van eigen kracht om te kijken hoe het eigen netwerk ingezet kan worden bij sociale problemen. En nu ben ik ineens deel van het netwerk van een gezin in nood. Tijd om lang na te denken over een antwoord is er niet. Het betreft een crisis en Jeugdzorg heeft binnen een uur een antwoord nodig. De directeur heeft voor alle 3 de kinderen in het gezin een lijstje met ouders om te bellen. Als het niet lukt, moeten er pleeggezinnen of een crisisopvang buiten onze stad gezocht worden. De vraag is simpel: kan Jordy een week bij jullie logeren?

De voors en tegens schieten in een flits door mijn hoofd. Ik weet natuurlijk dat dit niet een gezellig logeerpartijtje is. Maar al snel voelen mijn man en ik dat we er voor Jordy willen zijn. Het idee dat Jordy ergens op een onbekende plek terecht zou komen, is geen optie. Het vertrouwen van de directeur steunt ons. Hij zet zich in voor dit gezin en geeft ons het gevoel het samen met ons te willen doen. Ik voel gewoon dat ik op hem terug kan vallen als er iets is.

Dezelfde middag staat Annie van Bureau Jeugdzorg met Jordy op de stoep. Met een plastic zakje kleren in zijn handen. En 5 minuten later is ze weg met de mededeling dat ze nog belt. Ik blijf achter met vragen. Nog steeds heb ik geen idee wat er gebeurd is in het gezin van Jordy. Ik besluit te doen wat me gevraagd is: het mannetje een weekje opvangen. Niets meer, niets minder. Eten, drinken, slapen, spelen en naar school. Als Jordy iets wil zeggen, komt het vanzelf wel. Ondertussen regelt Jeugdzorg de rest.

Van zowel de jeugdzorgmedewerker als de schooldirecteur hoor ik dat ze blij zijn hoe deze kinderen in het eigen netwerk opgevangen zijn. Een ‘unieke situatie’, volgens Annie. Hoe de schooldirecteur en de betrokken docenten de verantwoordelijkheid hebben opgepakt om gezinnen te benaderen. Hoe Annie het vertrouwen gaf aan de schooldirecteur dat deze een juiste inschatting zou maken van de gastgezinnen. Hoe Jordy’s moeder zich gesteund voelde. En hoe goed het deze week gegaan is. Vertrouwen en deskundigheid zijn voor mij hierin de sleutelwoorden. Het laat zien wat de inzet van eigen kracht, het eigen netwerk en de samenwerking tussen onderwijs, zorg en welzijn kunnen betekenen! 
 
Jordy is niet de echte naam in verband met privacy.

Petra van Leeuwen, adviseur Sociale zorg bij MOVISIE

4 REACTIES

  1. Hordt mag trots zijn op zijn grote broers die aan de bel trekken en trots zijn op Petra die bereid is om hem op te vangen!
    Ik heb zo Wieze respect voor gezinnen die pleegkinderen opnemen. Heb in mijn eigen omgeving zo’n gezin. ik vind het geweldig dat mensen daartoe bereid zijn. Een pluim voor Petra en voor het pleeggezin dat ik persoonlijk ken!

  2. Lees alle reacties
  3. Wauw, wat een prachtig voorbeeld van de beste oplossing voor Jordy, een uitstekende inzet van de school en Annie en vooral een fantastische inzet van Petra en haar gezin die niet alleen hierover praten, maar zelf op het juiste moment ook doen! Klasse Petra!

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.