Door Alexandra Sweers – Het project richt zich met voorlichtingsfilms en een aantal bijeenkomsten op Turkse en Marokkaanse ouders in Noord-Holland. ‘Bij deze mensen wordt een beperking vaak minder vaak geaccepteerd. Ze schamen zich voor hun kind en houden het thuis’, legt adviseur Winny Veldhuijzen (Primo nh) uit. ‘Ook zien deze ouders een beperking niet altijd en weten ze niet wat Nederland te bieden heeft aan zorg. Daarom is het zo belangrijk dat zij prenatale zorg krijgen en naar het consultatiebureau gaan.’

Bloedverwanten
In de voorlichtingfilm komt de Palestijns-Nederlandse Jamila, moeder van de licht verstandelijk gehandicapte Ayat, aan het woord. Voor haar was het een schok toen de beperking bij haar dochter werd geconstateerd. ‘Ik sprak toendertijd nauwelijks Nederlands en er was geen informatie in het Arabisch beschikbaar’. Jamila legt uit dat zij en haar man bloedverwanten zijn en dat de beperking van haar dochter hiervan het gevolg is.

Interpreteren
‘Trouwen binnen de familie is op het moment een punt van discussie’, zegt Veldhuijzen. De Amsterdamse wethouder Asscher wil het neef-nichthuwelijk verbieden. Vervolgens was er een professor die beweerde dat het risico op kinderen met beperkingen bij hen niet echt veel groter is. Ook de Koran is op dit punt verschillend te interpreteren. Veldhuijzen: ‘Tijdens de bijeenkomsten werd hier open over gepraat en duidelijk gevraagd naar meer informatie.’

Witte zorg
Niet alleen de ouders schieten soms tekort, stelt Veldhuijzen. ‘De voornamelijk “witte” zorg denkt al gauw dat iets duidelijk is. De meeste vrouwen hebben de common sense dat ze tijdens de zwangerschap niet roken en drinken. Ze letten op vitamines en lichaamsbeweging. Bij Turken en Marokkanen is dat niet altijd vanzelfsprekend. Vooral in de Turkse gemeenschap wordt veel gerookt. Je hoort ook dat vrouwen veel binnenzitten.’

Levensgeschiedenis
Het gaat bij deze vorm van interculturele zorg vooral om de communicatie, vindt de adviseur. De cultureel antropoloog die in de voorlichtingsfilm aan het woord komt, spreekt van een grote kloof tussen de professional en de allochtone cliënt. Om communicatieproblemen te voorkomen adviseert de antropoloog de tijd te nemen om te vragen naar de levensgeschiedenis van de cliënt. ‘Hulpverleners hebben de neiging om veel op te hangen aan de Islam. Maar heel veel opvattingen zijn juist cultureel gerelateerd.’

‘Toekomst in eigen Hand’ is een samenwerkingsproject van ProFor, Primo nh en MEE Noordwest-Holland.

Cultureel antropoloog over de omgang met allochtone cliënten

Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.

Bron: foto: ANP/Cynthia Boll