Tien maanden al verblijft Julia (42) met haar drie kinderen van 4, 6 en 16 jaar in Odulpha, de locatie voor crisisopvang van Neos maatschappelijke opvang in Eindhoven. Met zijn vieren delen ze één kamer. Vooral de oudste, Stefan, heeft het daar heel moeilijk mee. Julia: ‘Hij moet met mij op een kamer slapen. Hij kan geen vrienden ontvangen en heeft geen privacy. Hij schaamt zich dood. Aanvankelijk wilde hij niet meer naar school. Ik moest hem dan ziek melden. Maar ik wil niet voortdurend liegen. Daar hadden we vaak ruzie over. Tegenwoordig helpt jeugdzorg hem. Met een busje wordt hij opgehaald. Desnoods haalt zijn begeleider hem uit bed en levert hem op school af.’

Terwijl Julia over haar zoon praat, schiet ze regelmatig vol. Voordat ze bij Neos terechtkon, verbleef ze een half jaar in de maatschappelijke opvang in Lelystad. Daarvóór was ze door de woningcorporatie uit huis gezet. Vanwege overlast. ‘Het is allemaal te veel geworden’, zegt ze.

Gearresteerd
Jaarlijks verblijven enkele duizenden kinderen in de vrouwenopvang en maatschappelijke opvang. Ze zijn bijvoorbeeld vanwege huiselijk geweld met hun moeder naar de vrouwenopvang gekomen, of na een uithuiszetting naar de maatschappelijke opvang. Deze kinderen zijn er over het algemeen slecht aan toe, zo blijkt uit onderzoek van het Onderzoekscentrum maatschappelijke zorg van het UMC Radboud Nijmegen. De kinderen hebben vaak al veel ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt. Ze zagen dat hun ouders elkaar sloegen, hun moeder ernstig werd mishandeld, of dat hun vader werd gearresteerd. Eenderde van de 187 onderzochte kinderen vertoont symptomen van posttraumatische stress en depressie. De helft heeft ernstige gedragsproblemen. Ze lopen groot risico op kindermishandeling; zo’n 11 procent is daadwerkelijk mishandeld.