Ook de lengte van de wachtlijsten groeide. Het aantal jeugdige wachtenden nam toe met 1900, een groei van 7 procent ten opzichte van het 2007. ‘Deze lichte stijging lijkt het gevolg van de voortdurende druk op de voordeur van de Jeugd-GGZ’, aldus het rapport. ‘In 2008 nam het aantal kinderen en jeugdigen in behandeling toe met 9 procent.’
Minder groei
In 2008 stonden een kleine 30.000 jongeren op de wachtlijst van de GGZ. Zij hebben bijvoorbeeld ADHD, een autistische stoornis of andere gedragsproblemen. Marleen Barth, voorzitter van GGZ Nederland, is ondanks de langere wachttijden goed te spreken over de nieuwe cijfers. ‘Tot 2007 was er sprake van een forse stijging van de wachtlijsten. Het afgelopen jaar is deze groei een stuk minder geworden.’
Extra middelen
Volgens GGZ Nederland zijn er de afgelopen tijd extra middelen voor de jeugd-ggz uitgetrokken: ‘De jeugd-ggz slaagt er opnieuw in om met veel inzet meer kinderen in behandeling te nemen. De wachttijden blijven daarbij vrij stabiel. Dit gaat helaas enigszins ten koste van de doorstroomsnelheid. Diverse aanbieders zijn in 2008 gestart met een speciale aanpak van de doorstroom.
Achterstand
Dat er nog geen goede balans is tussen vraag en aanbod als het gaat om jeugd verbaast GGZ Nederland niet: ‘Er is sprake van een forse achterstand bij de jeugd, de sector heeft steeds gepleit voor een structurele extra investering in de jeugd-ggz. Uit onderzoek blijkt dat er nog steeds jeugdigen met ernstige psychische problemen zijn die geen diagnostiek en behandeling krijgen.’
Zelf oplossen
GGZ Nederland pleit voor maatregelen om de groeiende vraag terug te dringen: ‘Zorg dat ouders en kinderen met hulp uit hun omgeving lichte problemen zelf op kunnen lossen. De sleutel voor het oplossen van wachtlijsten in de jeugd-ggz zit voor een belangrijk deel in het versterken van de preventieve keten.’
Preventie
Maar de koepelorganisatie ziet met de preventie bepaald niet gesteund door zorgverzekeraars en evenmin door het College van Zorgverzekeringen (CVZ). De laatste oordeelde onlangs dat preventieve hulp voor kinderen van ouders met psychiatrische problemen en verslaving niet in het verzekerd pakket thuis hoort. ‘Onbegrijpelijk en een ondermijnding van preventiebeleid,’ vindt GGZ Nederland. Verder willen verzekeraars onvoldoende in bewezen effectieve vormen van preventie en dienstverlening investeren.
Meer weten? Lees dan ook de gratis Zorg + Welzijn Nieuwsbrief. Daarvoor kunt u zich hier aanmelden.
Bron: GGZ Nederland/Foto: ANP/Lex van Lieshout
Ik weet niet of u ondertussen al geholpen bent, maar kijk eens op http://www.lifecircle.nl
Zij kunnen u welicht helpen.
Beste,
Ik zit met mijn handen in het haar! Mijn zoon is 12 en heeft gedragsproblemen. Al jaaaaaaaaaaaren wordt het ene na het andere onderzoek op hem losgelaten en de diagnoses lopen uiteen van autistisch tot mijn schuld, want te z8 in mijn opvoeding), getraumatiseerd tot hechtingsstoornis tot niets aan de hand, mevrouwtje, hij heeft teveel meegemaakt en hij heeft nu gewoon rust nodig. Al die jaren worden we heen en weer geslingerd tussen verschillende instanties. UMC komt met een diagnose, verwijst naar GGZ voor uitvoering hulp, maar GGZ is het, zonder mijn zoon te zien, niet eens met de diagnose en komt met een nieuwe. Zegt dat dat goed uitgezocht moet worden en in plaats van EINDELIJK een x te helpen, raadden ze met klem aan hem te laten opnemen in een psychiatrische kliniek. Ter observatie. Alles wat ik wil en wat we nog nooit hebben gehad, is HULP!
Mijn zoon is zijn vertrouwen in de hulpverlening allang kwijt en wil niet meer meewerken. Ik durf hem nix meer te beloven. Wat kan ik DOEN? Hoe kom ik in Godsnaam gewoon aan H.U.L.P.?
Mvg. Cindy van Kuyen
Dit is een briefje die ik naar een of andere stichting schreef, nadat ik om hulp had gegoogled. Zo desperate ben ik inmiddels.
Ik kan u uit ervaring vertellen dat het w88 van een hoop kinderen op behandeling vooral te maken heeft, niet met de lange w8lijsten, maar met het diagnosegeile gedrag van de instellingen. Zoals u hierboven kunt lezen: 5 Jaar al aan het diagnosteren, maar niemand NIEMAND, geen enkele instelling heeft tot nu toe gewoon gezegd: Mevrouw, we gaan eerst eens met hem werken en dan kijken in de loop van de therapie verder. Of zo. Nee hoor! Wat? Zegt het UMC hechtingsstoornis? En wij moeten behandelen? Laten we er eerst zelf nog eens even naar kijken. Hmmm.. Wat d8 u van.. Uw schuld. U bent zo z8. Oke, gaan we aan mij werken. Vind ik een goed plan. O, maar w8 eens.. In het verslag uit 2004 zie ik dat mijn collega al eens heeft ged8 aan autisme. Dan is het autisme. Maar dat moeten we goed uit gaan zoeken, dus als u even weer 4 maanden w8, gaan we kijken of we hem op kunnen laten nemen in een psychiatrische kliniek.
Snapt u het probleem? Ik denk dat DAAR de schoen wringt. Ik ben niet de enige en ik denk dat u mijn zoon niet meer kan ‘redden’ door u hiervoor hard te maken, maar dan toch ooit later zijn zoon. Als hij daar ooit komt.
Mvg, Cindy van Kuyen