‘Hou je bek!’, roept een bewoner van Vivent Hof van Hintham luidkeels. Even is het stil, dan
begint iedereen te lachen. Het is immers de grote, kukelende haan van De Ark van Noah die aangesproken wordt. Hij staat midden op het knusse ‘zorgplein’ van de besloten psychogeriatrische afdeling. Vanaf twee uur ’s middags is het daar een gezellige boel. Ruim vijftien bewoners, sommigen met familieleden, zitten in een kring om de dieren heen.
Drie honden stoeien met elkaar: een grote Berner Sennen (Hertog), een pittige Yorkshire Terriër (Knillie) en even kleine Maltezer (Sjors). Twee mini-varkentjes snuffelen de vloer af, op zoek naar elke kruimel die ze kunnen vinden. Poes Bolle laat zich lekker aaien door een bewoonster en ook enkele konijnen en cavia’s hebben een plekje op schoot gevonden. Ze knabbelen aan een wortel of stukje boerenkool. De haan scharrelt ongeduldig rond. Naast hem twee joekels van abrikooskleurige kippen van wie er één op de heenreis een ei heeft gelegd.
Elke donderdag trekt ‘De Ark’ erop uit om in de regio’s Eindhoven, Tilburg en Den Bosch een zorginstelling te bezoeken. De grootste doelgroep zijn ouderen met ernstige dementie. De dieren gaan allemaal in een speciale minibus. Als er ezels of schapen meegaan, hangt daar nog een trailer achter. ‘Gemiddeld bezoeken we elke instelling twee tot vier keer per jaar’, vertelt José de Bresser. Samen met haar zus Maria Spaninks begon ze in 1999 met De Ark van Noah en nog steeds zijn zij de drijvende krachten. In de loop der tijd zijn er vergelijkbare initiatieven gestart, zoals stichting ZorgDier, maar geen enkel project kent zo’n verscheidenheid aan dieren.
Ervaring
De Bresser werkte ruim twintig jaar als psychiatrisch verpleegkundige, is kynologe en
woont omringd door dieren in het buitengebied van Best. Ook Maria Spaninks is kynologe
en daarnaast dierenverzorgster. ‘Wij vinden het vooral belangrijk om mensen op gesloten afdelingen de kans te geven weer met dieren in contact te komen. Zij komen nauwelijks meer buiten en kunnen zelf geen dieren meer houden, terwijl ze er zo van kunnen opleven.
De twee zussen zien het elke week weer gebeuren: opeens die reactie van apathische of
depressieve bewoners, een spinnende poes die rustig maakt, ontspanning in verstijfde handen door de warmte en zachtheid van een dier.
Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 4, april 2012.
