Door Dominique Elshout – Sietske Dijkstra van Avans Hogeschool in Breda, lector vrouwenopvang en huiselijk geweld, schetst de gang van zaken. Avans had al contact met Valkenhorst, instelling voor vrouwenopvang in Breda. De toenmalige Valkenhorst-directrice, Netty Visser, merkte dat medewerkers worstelden met onzekerheid over hun werk en legde de vraag bij Avans neer.

‘Er is maar heel weinig onderzoek gedaan naar good practice. Dat is heel apart, als je erover nadenkt. Niet iedereen is zelfbewust over zijn werk’, stelt Dijkstra. Haar onderzoeksaanpak is praktijkgericht. ‘We houden nu zeer regelmatig interviews in het veld. Zo maken we een serie portretten van medewerkers van vrouwenopvang, de jeugdzorg en het onderwijs. In 2010 komt daar een boek van. En we doen nu een kleinschalig onderzoek met tweedejaars studenten naar de resultaten van Valkenhorst. We vragen vrouwen welke hulp ze kregen en hoe het bevallen is. Omdat wij geen hulpverleners zijn, kunnen vrouwen met ons vrijer praten.’

Schatkamer
Dijkstra ziet de praktijk van alledag als de schatkamer van kennis en ervaring. ‘Maar soms heeft die geen deuren of vensters. Het is de kunst toch licht te laten schijnen op de inhoud van de schatkamer.’ Meer concreet: ‘Uit onze gesprekken is gebleken dat op beleidsniveau kinderen vaak over het hoofd worden gezien. Ook verstandelijk beperkte vrouwen, een aanzienlijke groep, verdienen specifieke aandacht’, vertelt Dijkstra. Methodiekontwikkeling en onderzoek lopen in dit geval samen op.

Onderzoeksbevindingen leiden tot nieuwe inzichten en aanpak. Ketenpartners van de vrouwenopvang – politie, jeugdzorg, onderwijs onder meer – zijn daarbij betrokken. ‘We profiteren van wat in de praktijk bekend is. Onderzoek hoeft niet altijd een heksentoer te zijn. Een deugdelijke evaluatie kan al veel goeds teweegbrengen. Hoe beter je erin slaagt kennis heen en weer te laten bewegen, hoe vitaler de organisatie.’

Dit artikel staat in de opleidingenspecial van mei 2009