Herman Fterenborg, directeur van de

welzijnsorganisatie De Schoor, Almere: ‘Wij zijn blij met de intenties

van Leefbaar Almere. Er wordt daadwerkelijk werk gemaakt van meer participatie

en betrokkenheid van de mensen. Concrete beleidspunten van het nieuwe

raadscollege zijn bijvoorbeeld: de wachtlijsten bij peuterspeelzalen,

kinderopvang en taalonderwijs worden teruggedrongen. Er wordt ook werk gemaakt

van een goede spreiding van basisvoorzieningen in de wijk. Leefbaar Almere

profileert zich als ‘sociaal en progressief’. Maar de vraag is of de mooie

woorden ook in daden worden omgezet. Vanuit het stadhuis komen steeds meer

geluiden dat er weinig geld is. Het eerste waar dan op bezuinigd wordt zijn

preventieve programma’s. Die zijn juist zo belangrijk om te vermijden dat de

verloederingsproblemen van een grote stad toe slaat. Daar zet ik nu mijn

lobbywerk op in.’

Rob Meijer, directeur Stichting Charlois’ Welzijn

Rotterdam: ‘Het was in eerste instantie even schrikken, de brief van

het college waarin vijftig miljoen euro aan ombuigingen werden aangekondigd op

het totale budget van de gemeente Rotterdam. Het gaat dus om ombuigingen, niet

om bezuinigingen. Ik zou dat willen zien als nieuwe kansen, namelijk: oud beleid

maakt plaats voor nieuw beleid. De gezamenlijke welzijnsorganisaties in de

Rotterdamse deelgemeenten willen in september een presentatie geven aan alle

raadsleden over wat wij doen, wat er op de straat gebeurt. Natuurlijk, ze kunnen

zeggen: ‘jullie doen ’t niet goed’. Dan kunnen we daar over praten en horen wat

voor ideeën zij hebben. Maar je moet eerst weten waar je het over hebt. Ik weet

niet of de raadsleden er voor ín zijn. Een afspraak is nog niet gemaakt.’

Frans van der Hilst, raadslid Leefbaar Rotterdam: ‘Wij

hebben een open oor. Dat betekent niet dat men met een lijstje met wensen kan

komen. Die ombuigingen van vijftig miljoen euro zijn bezuinigingen. Overigens

een erfenis van het vorige college. Nog niet bekend is waar wordt bezuinigd. Dat

zijn politieke keuzes die wij in september moeten maken. Ook

welzijnsorganisaties kunnen getroffen worden. Natuurlijk is het belangrijk dat

ze jongeren van de straat houden. Wat dat betreft kunnen ze van ons de minste

pijn verwachten. Inloophuis voor verslaafden? Niemand wil zoiets in de wijk. Wij

zijn voor verstrekking van medicatie via een arts en hulp aan verslaafden. Maar

er zal een groep overblijven die overlast blijft geven. Die moeten uit het zicht

van de burger gehaald worden. Denk aan een locatie op de Maasvlakte.’

Jan Koot, hoofd gemeentelijke afdeling wijkbeheer

Purmerend: ‘Wij hebben zeven wijksteunpunten in Purmerend, daar kunnen

bewoners met vragen en suggesties komen. Een kerngroep van professionals en een

tiental wijkbewoners zitten met elkaar om tafel om zaken aan te pakken. Doel:

bevorderen van de fysieke en sociale leefbaarheid. We hebben contact met de

wethouder van Leefbaar Purmerend, ja. Het is nog te vroeg om te zeggen dat het

contact verschilt met andere politieke partijen. Maar het is opvallend dat hij

veel naar de werkvloer gaat. Dat is verfrissend en openhartig. Mijn angst is dat

ze nu dingen gaat beloven die ze straks niet waar kunnen maken.’

Jack de Vringer, wethouder volksgezondheid en maatschappelijke

dienstverlening, Purmerend: ‘De burger staat bij ons centraal, die

willen we serieus nemen. De wijksteunpunten in Purmerend zijn een prima

initiatief. Het is leuk om op het gemeentehuis plannen te creëren, maar je moet

feeling houden met de mensen. Of welzijnswerkers tot nu toe te weinig hebben

gecommuniceerd met bewoners, daar heb ik geen waardeoordeel over. Ik merk dat

mensen tevreden zijn over het feit dat ze gehoord worden en dat ze iets terug

horen. We moeten de burger ook bij de onmogelijkheden betrekken. Het moet wel

betaalbaar blijven en dat betekent dat we prioriteiten moeten stellen.’

Niko de Jong, directeur Stichting Welzijn Utrecht

Zuidwest: ‘Sinds anderhalf jaar hebben wij een wethouder van de

Leefbaar Utrecht, die welzijn in portefeuille heeft. Hij is actief, laat zich

zien in de wijk, heeft elke donderdagochtend spreekuur. Dat kan je ook merken in

de samenwerking. Maar een goede samenwerking heb ik ook met wethouders van

andere partijen gehad. De door Leefbaar Utrecht bepleitte directe invloed van de

bewoners komt tot uiting in de op te richten wijkraden. Die kunnen ongeveer tien

procent van het welzijnsbudget aansturen. Dat levert ongetwijfeld andere keuzes

voor welzijnsactiviteiten op. Principieel vind ik dat die keuzes in handen van

bewoners moeten zijn. Maar je weet nooit van tevoren welke koers de wijkraad

gaat varen.’/ Caroline Stam