Hoe wilden Hanno, mijn ex-man, en ik contact houden? Dat moest een kleine vijf jaar geleden ook in het ouderschapsplan. Zouden we bellen, mailen, sms'en? Ik vond het een opdringerige vorm van bemoeienis, maar zag ook wel het grotere plaatje: het ouderschapsplan als geheel moest een sfeer van vreedzame samenwerking ademen. En die vreedzame samenwerking zat 'm in al die details. In de praktijk praten we altijd even bij als Hanno Yaël op zaterdag brengt. Verder appen we veel, en over urgente of complexe dingen bellen we.
Nu appten we al geruime tijd over Yaëls verstopping. In de zorg gaat het dan steevast over ‘stoelgang’ en ontlasting, maar bij exen op de app onder elkaar gaat dat van: ‘Heeft ze nog gepoept vandaag?’ ‘Grote harde kogel in haar luier. Ze moest er stevig op persen.’ ‘Klein keuteltje, hopelijk komt er nog meer.’ ‘Gelukkig, na de keutel kwam er een grote, smeuïge hoop.’
De verstopping was erger geworden de laatste tijd. De yoghurt
