Alweer acht jaar geleden zag ik in de straat waar ik woon een oudere vrouw ieder portiek in- en uitgaan. Met de nodige moeite want ze moest ook iedere keer een trap naar boven en beneden.
Ik begreep dat ze folders rondbracht en dacht: ik wacht haar wel even op, stop ik in mijn portiek haar folders – ze bleken van de kerk – wel in de brievenbussen. Dichterbij gekomen keek ik haar aan en vroeg ik: bent u soms Moluks? Ja, antwoordde ze, jij ook?
Sindsdien is ze tante Esther, in de Molukse cultuur spreek je de generatie boven je aan met oom of tante. Ik leerde ook haar man,
