Zo lang mogelijk in je eigen huis en je vertrouwde omgeving blijven wonen. Dat is de norm in het Nederlandse beleid. Of het nu gaat om ouderen, jongeren, mensen met psychische problemen of andere groepen. Maar kijk je van een afstand naar dit uitgangspunt, dan kun je je afvragen hoe wenselijk dat eigenlijk echt is.
Onlangs sprak ik met Andries Baart. Hij werkt onder meer als bijzonder hoogleraar aan de North-West University in Zuid-Afrika. Hij stelt, en dat meent hij bloed- serieus, dat de positie van ouderen in Zuid-Afrika bij lange na niet zo beroerd is als in Nederland.
Hier is de norm dat je je nuttig moet maken, zelfredzaam moet zijn en uit jezelf moet participeren in de maatschappij. Lukt dat niet? Dan bestempelen
