Onlangs mocht ik in een tv-item figureren rond mijn vriend Henk Pieterse. Beer van een kerel nu, maar ooit een opgeschoten, broodmager joch dat gepest werd door andere kinderen. Zo erg dat hij zich nauwelijks op straat en school durfde te vertonen. Hij leed er echt onder. Maar het kwam goed, hij groeide uit tot succesvol professioneel basketballspeler.
Tegenwoordig geeft hij basketballclinics op scholen waarin hij ook het onderwerp pesten belicht. Zo levert hij een bijdrage tegen het pesten, en rekent hij, denk ik, tegelijkertijd af met zijn slechte jeugdervaringen.
Het doet mij mijmeren over het fenomeen. Langdurig gepest worden is iets wat je geen kind toewenst. En mijn mening is dat wanneer je het als ouder of omstander constateert, je het niet op zijn beloop mag laten
