De keuken in de Utrechtse bovenwoning is klein en rommelig, maar baadt in de warme voorjaarszon. Schrijver en voormalig dakloze Wim Eickholt is niet iemand die de schijn ophoudt. De pannen van de vorige avond staan nog op het gasfornuis en de vaat is niet gedaan, maar de koffie is vers.
Eickholt beschrijft in zijn boek Wat ik nou toch heb meegemaakt! (Uitgeverij De Graaff) hoe waardevol een eigen woning is na een jaar dakloosheid. ‘Toen ik ging afkicken in psychiatrie- en verslavingscentrum Juliana-Oord was ik zo blij met een kamer met een douche en toilet en mijn eigen sleutel. Slapen in de nachtopvang betekent een achtpersoons slaapzaal en continu op je hoede zijn. Je spullen aan je bed vastbinden, anders word je bestolen’, vertelt hij
