De door de oorlog getraumatiseerde Joodse vader van Catherine Keyl (75) was naar haar zeer veeleisend en kritisch. Het maakte haar ambitieus en succesvol. Maar ook ongelukkig. 'Er was altijd een stem die zei: je bent niks en je kan niks en niemand vindt je leuk.'
‘Ik wilde nooit kinderen’, vertelt Catherine Keyl aan het eind van het interview. ‘Ik dacht: ik kan het niet verdragen als zij net zo ongelukkig worden als ik was.’ Ze groeit op als oudste in een gezin met drie meisjes en voelt zich altijd een ongewenst kind. Het is vlak na de oorlog, ze is van 1946, en haar ouders hebben nog maar net verkering en geen rooie cent, dus zitten ze vast niet op
