Wij komen steeds vaker hulpverleners tegen die ‘het er niet mee eens zijn’. Vaak gaat het dan om hoge fraudevorderingen of bijvoorbeeld de kostendelersnorm. Dit zijn regels die op rijksniveau zijn bedacht en die de gemeente moet uitvoeren. Maar het kan ook gaan om lokale regels en procedures waar hulpverleners het niet mee eens zijn: de uitspraak van urgentiecommissie, het gebrek aan beschikbare sociale huurwoningen of de toegang tot Wmo-voorzieningen.
Hulpverleners zijn het vaak niet eens met besluiten als de algemene regel niet goed past op de situatie van het individu. De ergernis die hieruit voortkomt, levert de juiste energie om op zoek te gaan naar alternatieve oplossingen. Of gewoon om uit te zoeken of de beslissing echt wel klopt.
Gezonde argwaan is nodig om tijdig vast te stellen of algemene regels wel echt van toepassing zijn op de individuele
