Waarom zetten we mensen eigenlijk nog uit hun sociale huurwoningen? Omdat ze in 80 procent van de gevallen de huur al een tijdje niet hebben betaald. Natuurlijk, dat begrijpen wij. Maar voor welk probleem is dat een oplossing? Dat de huurachterstand wordt terugbetaald? Nee, meestal kunnen verhuurders fluiten naar een groot deel van hun centen. Dat de komende maand geen huur hoeft te worden betaald? Niet door deze specifieke huurder misschien, maar ergens zal hij of zij onderdak vinden en dat onderdak moet betaald worden.

Eerlijk gezegd keek ik ervan op. Half maart publiceerde Movisie een groot onderzoek waarin geconstateerd werd dat wijkteams niet toekomen aan outreachend werken, aan het ontwikkelen en ondersteunen van burgerkracht, aan preventie. Dus wel druk, druk, druk. Maar niet met die zaken die de inmiddels roemruchte ‘transformatie’ teweeg zou brengen.

Je hoeft maar de tv aan te zetten of er komt wel iemand met het downsyndroom voorbij. Vaak in combinatie met Johnny, Barry of Chris. Ze zijn guitig, recht voor z’n raap en vooral aandoenlijk wanneer ze verliefd zijn. Echte knuffeldownies. Ik snap de aandacht ervoor eerlijk gezegd niet goed. Vooral ouders van kids met het syndroom van Down eisen een inclusieve samenleving waarin hun kinderen volwaardig mee kunnen doen. Waarom worden ze dan altijd zo exclusief gezellig neergezet?