Een zee van witte mensen. Alleen vlak voor mijn zoon Ivan en mij zitten twee Marokkaanse elfjarigen op de voorlichtingsavond van deze middelbare school. Na een half uur informatie over de vwo-afdeling kijken ze elkaar aan, rollen met hun ogen en zeggen iets te luid: ‘Saai!’. Die passen hier niet, denk ik – en schrik meteen van die gedachte. Op basis waarvan denk ik dat het vwo te hoog gegrepen is voor deze jongens? Ik schaam me een beetje, want ik weet het antwoord wel.