Hoe kunnen wij de familie, het sociale netwerk en de wijk meer betrekken, inzetten of gebruiken om de door ons gewenste ontwikkeling op gang te brengen? Dit vragen veel gemeenten, organisaties en professionals zich af. Ze blijven proberen familie en sociaal netwerk te betrekken bij hun cliënten en in te zetten bij hun hulpverlening. Waarom? Als wij het aan professionals en organisaties vragen, geven zij als antwoord: opdracht van de gemeente en kostenbesparing. Als wij het aan gemeenten vragen, vliegen termen als zelfredzaamheid, eigen kracht, regie, één plan, burgerparticipatie en kostenbesparing ons om de oren. En als wij het aan burgers vragen, luidt het antwoord: bezuinigingen en wij mogen participeren als wij meewerken aan hun plannen.
Onderzoekers komen met het nieuws dat het betrekken en inzetten van familie en sociaal netwerk niet werkt. Hierover verschenen recentelijk artikelen in NRC Handelsblad (2018) met een reactie van Van Lieshout (2018), met weer een tegenreactie van Tonkes en Bredewold (2018). Mooie en schrijnende voorbeelden komen aan de orde om ieders gelijk te bewijzen. Het bijzondere is dat het allemaal waar is, afhankelijk vanuit welk perspectief je kijkt en
