Tweeëneenhalf jaar leeft Priscilla, 32 jaar, met twee kleine kinderen van de bijstand. Zo’n twee jaar geleden begonnen de schulden zich zo hoog op te stapelen dat ze de controle over de administratie verloor. ‘Ik liet alle administratie uit handen vallen. Als ik een dure auto voor de deur zag staan, dan trok ik de gordijnen dicht. Ik dacht dat het de deurwaarder zou zijn.’ Priscilla had een goede baan bij een bank, maar ze werd ziek, ze werd zwanger, het arbeidscontract werd niet verlengd, ze kwam in de Werkloosheidswet en uiteindelijk in de bijstand.
‘Ik heb veel pech gehad’, zegt Priscilla. Ze wil liever niet met haar naam in het magazine. ‘Het begon al bij mijn studie. Ik ging zorgen voor mijn twee broertjes omdat mijn moeder het emotioneel heel zwaar had. Een goede baan in een leer-werktraject ketste af omdat de bemiddelaar met het contract had gesjoemeld. Ik vond een goede baan, maar kreeg een aandoening waarvoor ik medicatie moest slikken die veel bijwerkingen had. En zo wordt
