Sinds een klein jaar zijn er ambassadeurs tegen eenzaamheid onder ouderen. Voormalige wethouders uit respectievelijk Rotterdam en Amsterdam, Marjanne van den Anker en Eric van der Burg. Bij het lezen van de naam van Van der Burg keek ik op. Zeven jaar geleden, toen hij nog wethouder was, mocht ik hem interviewen. Van der Burg toonde zich toen zeer geporteerd voor 'meer zelfstandigheid', 'meer eigen verantwoordelijkheid', 'zo lang mogelijk thuis'. En dan nu ten strijde trekken tegen eenzaamheid onder ouderen. Tja, besturen kan denk ik niet zonder een lichte vorm van hypocrisie.
Maar die tja is tweeledig. Niet alleen is het de constatering dat beleidsmakers nu een probleem willen oplossen dat ze zelf mede hebben gecreëerd. Het gaat ook, en eigenlijk meer, om de vraag of eenzaamheid onder ouderen wel een probleem is dat bijvoorbeeld door ambassadeurs moet worden aangepakt.
Ja, het is zeer schrijnend dat het leven zo in elkaar steekt dat mensen die ouder worden mensen van hun generatie verliezen.
