Buurtgezinnen is een mooi initiatief: gezinnen die het zwaar hebben (vraaggezinnen) worden gekoppeld aan een warm en stabiel gezin in de buurt (steungezinnen). Onder begeleiding van de coördinator van Buurtgezinnen worden afspraken gemaakt over de steun. Het kan bijvoorbeeld gaan om een weekend logeren of samen iets leuks ondernemen. Zo krijgen kinderen wat extra liefde en aandacht en worden ouders even ontlast. Maar stel, jij bent zorg-of welzijnswerker in de buurt en je hoort dat een kind die uit jouw ervaring volstrekt onhandelbaar is aan zo'n gezin wordt gekoppeld. Wat zou jij doen? Ga je dan een waarschuwende actie ondernemen en wie benader je? Of voelt dat als klikken of gaat het jou niet aan?
Sakia
‘In de praktijk zal de coördinator van Buurtgezinnen contact hebben of zoeken met hulpverleners rond het gezin. Van “actie ondernemen” of “klikken” is dus geen sprake. Dat heb ik in ieder geval gemerkt binnen het wijkteam. Wel vind ik dat Buurtgezinnen soms wat wordt overschat, en dat de organisatie te veel wil oppakken. Sommige zaken, dat kan gaan om onhandelbare kinderen, moet je aan professionele specialisten laten.’
Yvonne
‘Leuk idee maar ik denk meteen;
