Het witte busje scheurt de straat in, stopt voor de deur en de pakjesbezorger springt eruit. Met een verhit hoofd duwt hij een pakje onder mijn neus en gebaart dat ik snel moet ondertekenen. Weg rijdt de bus alweer, de bocht om. Gelukkig spelen er net geen kinderen op straat en ligt de poes veilig te snorren in haar mandje.

De Armeense kinderen Howick en Lili liepen weg om uitzetting te voorkomen. Ze woonden al jaren in Nederland en hun moeder was vorig jaar al uitgezet. Na dit drama laait de discussie over het Kinderpardon weer op. Is de huidige regeling te streng?

‘Twee minuscule wijzigingen aan je kleiwerkstuk kunnen het hele beeld veranderen. Dat vind ik zo bijzonder. Wat me ook aanspreekt aan werken met klei is dat je dingen die je dagelijks om je heen ziet, opeens echt opmerkt.

De decentralisatie is achter de rug, maar van transformatie is nog geen sprake. Hoe moet zo’n radicaal andere aanpak er uitzien? Adviezen voor jeugdorganisaties en gemeenten van vijf deskundigen.

Ik herinner me logeerpartijen bij mijn ‘oma Rotterdam’. Mijn frunnikhemdje ging altijd mee; zonder dat kleinood kon ik niet slapen. Samen met mijn zusje verheugde ik me op wat komen ging: tomatensoep met balletjes, met de tram naar de Euromast en in opa’s stoel in het spionnetje kijken naar de boten in Delfshaven. Het was altijd fijn, totdat de avond kwam. Dan knaagde het heimweemonster ruwe randen aan de dag en begon het grote missen: de geur van thuis, de warmte van mama, het licht op de gang. Weer thuis begon na verloop van tijd het verlangen naar een nieuwe logeerpartij. Zeker weten dat het dit keer goed zou gaan…

Bilal wilde voorkomen dat hij een boete zou krijgen, maar zijn creatieve oplossing zorgde voor nog meer problemen.

Met zijn leerwerkplaats WALHALLAb in Zutphen weet beeldhouwer Marco Mout samen met zijn team veel vastgelopen jongeren weer op het juiste spoor te krijgen. Zijn recept: oprechte aandacht, uitdagen en dóen. Het initiatief krijgt nu navolging in andere plaatsen.

De jeugdsector brengt geregeld media in contact met ouders en kinderen die jeugdhulp (hebben) ontvangen. Dat was elf jaar geleden minder vanzelfsprekend, toen we met de rubriek Uitdeknel begonnen. Het delen van hun ervaringen helpt om de complexiteit van jeugdzorg te doorgronden, maar vraagt ook om verantwoordelijkheid nemen.

Drie jaar na de transitie verloopt de inkoop van jeugdhulp en de samenwerking met gemeenten nog verre van soepel. Jeugdzorgaanbieders pikken de lage tarieven niet langer en weigeren zich in te schrijven voor aanbestedingen. Jurist Tim Robbe: ‘Haal alles weg bij gemeenten waar ze een rommeltje van kunnen maken.’

‘Beste minister, het lukt ons niet. We doen ons best, maar we kunnen het werk niet doen voor minder geld.’ Op het Malieveld waren jeugdzorgwerkers op 3 september in groten getale aanwezig om dit aan VWS-minister Hugo de Jonge duidelijk te maken. Ik was er niet bij, omdat ik me afvraag of het inzetten van voldoende hulp echt niet kan voor het nu beschikbare geld.

Soms zitten wetenschappers en jeugdzorgwerkers op één lijn, soms verschillen hun visies. Over onderzoeksresultaten en de toepassing daarvan in de dagelijkse praktijk. Deze keer: Dé zedendelinquent bestaat niet.

De eerste jaren van haar leven zat documentairemaakster Maasja Ooms in een kindertehuis. Haar moeder bezocht haar regelmatig, haar vader was uit beeld. Pas jaren later durfde ze haar moeder te vragen: waarom moest ik daar naartoe?

Sexting, het delen van seksueel getinte foto’s of video’s met iemand op wie je verliefd bent, is spannend en hoort bij het moderne liefdesleven van jongeren. Maar als deze verder worden verspreid, heeft dat nare gevolgen. Fier en Spirit pleiten voor goede voorlichting en interventies in de jeugdhulp.

‘Toen ik Een klein leven uit had, kon ik twee dagen geen nieuwe roman oppakken. Het laatste hoofdstuk heb ik zelfs meermalen herlezen. Het boek beschrijft het leven van Jude, een succesvol advocaat met een duister verleden. Drie vrienden staan om hem heen en geven hem onvoorwaardelijke liefde. Maar zijn verleden kan hij niet met hen delen: te schaamtevol. Een aangrijpend verhaal, dat tot op het bot doordringt.

‘Thuis deed mijn moeder alles om te voorkomen dat mijn broertje een driftbui kreeg. Geen vaste regels betekende drama, maar ook mét ging het vaak mis. Op de basisschool vonden kinderen het leuk om hem uit te dagen. Soms werd hij daar zo agressief van dat leerkrachten mij uit de klas haalden om hem te kalmeren. Daardoor wist ik: ik heb geen gewoon broertje. Toch hadden we het ook vaak supergezellig. Juist omdat hij anders is, kun je enorm met hem lachen.