Hij schrok zich rot, staatssecretaris Blokhuis. Van de verdubbeling van het aantal dak- en thuislozen in de afgelopen tien jaar. 'We moeten ons schamen, en dat in zo'n welvarend land.' Naar het schijnt is dat politieke codetaal voor: daar ga ik echt werk van maken en ik laat me niet tegenhouden. Hoog tijd, want de problematiek is al lang bekend.

De Wet Inburgering is er om de integratie van vluchtelingen en andere nieuwkomers te bevorderen. Dit inburgeringsstelsel verandert drastisch in 2021. Dat is hard nodig, want het huidige stelsel blijkt niet succesvol. Wat gaat er veranderen? En vooral: welke aanbevelingen gelden voor de inrichting en uitvoering, op het vlak van onderwijs, gezondheid en zelfredzaamheid?

Het wetsvoorstel waarin de Veranderopgave Inburgering wordt vastgelegd stelt dat alle statushouders de eerste zes maanden na vestiging in de gemeente 'ontzorgd' moeten worden. De gemeente betaalt die periode vanuit de uitkering de huur, zorgverzekering en kosten voor energie en water. Zal dit financiële problemen van vluchtelingen voorkomen? Of is er meer nodig?

Kwetsbare groepen als zwerfjongeren kampen met grote problemen. Ze hebben vrijwel allemaal schulden, ook bij overheidsorganisaties. Rigide incassoprocedures verergerden tot voor kort de problemen meer dan dat zij deze oplosten. Met de Brede Schuldenaanpak en de Rijksincassovisie komt daarin verandering. Maar vooralsnog zijn er ook nog knelpunten, zo blijkt uit onderzoek van Regioplan.

Regioplan benoemt drie knelpunten bij het verbeteren van overheidsincasso bij zwerfjongeren. We leggen ze voor aan een casemanager en een schuldhulpverlener die dagelijks met deze doelgroep te maken hebben. Herkennen zij de knelpunten? Zijn er nog meer?

Tel mee met Taal is een landelijk actieprogramma voor het voorkomen en bestrijden van laaggeletterdheid. Het programma is gestart in 2015 en loopt dit jaar af. Er komt een vervolg voor de periode 2020 - 2024. Er wordt nog hard gewerkt aan de concrete invulling, maar in grote lijnen is het programma bekend.

Staatssecretaris Van Ark roept gemeenten op meer werk te maken van de tegenprestatie conform de wet. Maar gemeenten worstelen met nut en noodzaak ervan. Hoe kan de tegenprestatie meer van betekenis zijn? Een verkenning rondom Leeuwarden Fryslân Culturele Hoofdstad biedt perspectief.

Ondernemers, gemeenten en mbo-scholen zien een gezamenlijke verantwoordelijkheid in de scholing en begeleiding van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Maar de partijen hebben behoefte aan betere onderlinge afstemming. Ook is meer duidelijkheid nodig over elkaars rol in het traject naar werk.

Het bruto nationaal geluk en niet het bruto nationaal product. In Bhutan is dat het leidend principe. Na een bezoek aan dat land gooide Jeanine Schreurs het roer om: ze stopte met haar baan en ontwikkelde een programma voor de weg uit de armoede als veranderingsproces naar een duurzaam en beter leven.

De jeugdwerkloosheid is nog nooit zo laag geweest. Met krimpende budgetten en stijgende uitgaven in het sociaal domein is het verleidelijk om de aanpak van jeugdwerkloosheid op een lager pitje te zetten. Zeker als het jongeren zonder uitkering betreft. Maar in Midden-Brabant pakken ze juist door.

Sociaal Goud is een stichting die ouderen, vrijwilligers, mantelzorgers, professionals en studenten verbindt en laat bijdragen aan het welzijn van ouderen. Directeur Marleen Suurmeijer: 'We brengen mensen van verschillende leeftijden, achtergronden en pluimage bij elkaar om samen het verschil te maken. En wezenlijk van betekenis te zijn voor een ander.'

Een re-integratietraject, waarbij een werkloze wordt ondersteund om zo regulier mogelijk werk te vinden, bevat vele keuzemomenten. Het is de klantmanager die deze keuzes maakt, al dan niet in samenspraak met de werkzoekende. In dit artikel exploreren we het begrip samen beslissen. Wat betekent het en waarom is het kansrijk in het domein van werk en inkomen?

Het aantal initiatieven van particuliere ondernemers in de woonzorg voor ouderen is de laatste jaren toegenomen. Het aandeel ouderen met een zorgbehoefte dat van dit aanbod gebruik maakt is nog bescheiden, maar de verwachting is dat het verder zal groeien. Dat vraagt om structurele aandacht in beleid van regionale en lokale overheden.

In de ggz en de verslavingszorg werken al geruime tijd opgeleide ervaringsdeskundigen. In armoede en sociale uitsluiting heeft deze trend zich pas recent ingezet, met dank aan onder meer de Edasu-opleidingen.1 Uit onderzoek blijkt de meerwaarde van ervaringsdeskundigen. Maar hun rol is niet altijd duidelijk en wordt ook niet altijd op prijs gesteld.

De leden van Federatie Opvang en de RIBW Alliantie vangen jaarlijks zo'n 100.000 kwetsbare burgers op. Driekwart van hen kampt met financiële problemen. Maar toegang tot gemeentelijke schuldhulp blijkt juist voor hen nauwelijks voorhanden. Dat kan en moet en anders.