Doordat we vooral focussen op de mensen die al dakloos zijn, missen we veel kansen op preventie. Dat stelt hoogleraar Judith Wolf in dit themanummer over dak- en thuisloosheid. Naast artikelen over dit thema, lees je in dit nummer onder meer over de heftige jeugd van topzwemster Inge de Bruijn en kun je accreditatiepunten verdienen met een kennistoets over stress-sensitief werken.
'In mijn ogen was een dakloze een vieze man met een winkel- wagentje en een deken om zich heen.' Het zijn de woorden van Sebas Bloem, die als ervaringsdeskundige werkt in een 24-uursopvang, en zijn verhaal doet in het themagedeelte van dit magazine. Zijn woorden. Maar het hadden een paar jaar geleden net zo goed de mijne kunnen zijn.
Jeanette Kooiman is mede-initiator van ZorgMies, niet-medische hulp en begeleiding in de thuissituatie. Zij was zeer betrokken bij haar cliënt meneer B, toen 82 jaar, die depressief en eenzaam was. Hij is inmiddels 87 en woont met 24-uurszorg van ZorgMies nog thuis.
'We willen Yaël graag op de wachtlijst laten zetten voor een woonplek', schrijf ik. Met een mailtje neem ik misschien wel de belangrijkste beslissing van Yaëls leven, denk ik zodra ik op 'verzenden' heb geklikt. De instelling wordt vermoedelijk de plek waar Yaël de rest van haar leven zal doorbrengen.
Voormalig topzwemster Inge de Bruijn weet hoe het is om in een onveilige thuissituatie op te groeien. Haar moeder vond de moed om met haar vier kinderen het huis uit te vluchten. 'Mijn moeder verdient een standbeeld.'
'Ik vind het leuk om de knuppel in het hoenderhok te gooien en te kijken waar de kippen heen lopen. Dat kan ik doen omdat ik niets te verliezen heb.' Aan het woord is Mike Brantjes, coördinator van buurtplatform Hart voor de K-buurt.
In coronatijd begonnen sociaal wetenschapper Merel van Dorp en BuddyCoach Aziz Akhath trainingsbureau Risiscoop. Daarmee bieden ze trainingen aan jeugdprofessionals over onder andere straatcultuur en straatschulden.
Enkele weken geleden had ik een gesprek met een jongeman die erg boos was op iedereen die hem 'dwong' zich te laten vaccineren tegen COVID-19. Hij weigerde dit pertinent. Hij liet zich door niemand onder druk zetten en al helemaal niet door onze overheid, zei hij. Misschien herkent u dit soort boosheid ook wel in uw eigen omgeving. De gesprekken zijn vaak verhit en niet zelden polariserend. We hebben al snel ons oordeel klaar over de van ons zo verschillende ander. Hoe komen we weer op een respectvolle manier met elkaar in contact?
Fotograaf Thijs Wolzak is op bezoek bij Stichting Paardrijden voor Gehandicapten Den Haag e.o. Het is nog in de lockdown, dus er moet vandaag buiten worden gereden in de Bosjes van Pex.
Schaamte kan een krachtbron zijn. Daarvoor moet je wel je eigen schaamte onderzoeken, deze durven te delen met de buitenwereld en vervolgens actie ondernemen, zegt psycholoog Aukje Nauta. Ze legt uit hoe sociaal werkers cliënten daarbij kunnen helpen, bijvoorbeeld als ze al jarenlang hun financiële problemen verzwijgen.
Onder de term 'dakloos' gaan mensen met verschillende problemen schuil. Hoogleraar Judith Wolf ziet dat door de focus op de feitelijk daklozen 'veel kansen op preventie gemist worden.'
Het risico op dak- en thuisloosheid is op dit moment veel groter geworden dan vroeger. Het kan iedereen overkomen. Maar hoe zien de cijfers met betrekking tot Dak- en thuisloosheid er eigenlijk uit? De antwoorden op deze vraag geven we hier.
Een vrouw die als gevolg van een scheiding dakloos raakte en hulp zocht bij het woonloket van haar gemeente doet anoniem haat verhaal.
Slapen bij kennissen, in goedkope hostels, op bootjes, bankjes buiten of in tentjes ergens onzichtbaar in een park. De economische dak- en thuislozen moeten zichzelf maar zien te redden. De Daklozenvakbond in Amsterdam neemt het vooral voor hen op en helpt hen aan een menswaardiger bestaan.
Als ik hier uit kom, ga ik me hard maken voor deze zaak. Dat was wat Sebas Bloem dacht toen hij een aantal jaar geleden dakloos raakte. 'Het grootste probleem is dat er te weinig woningen zijn.'
Ruim een kwart van de Nederlandse bevolking worstelt met een stapeling van problemen rondom inkomen, werk, gezondheid en een (te) klein netwerk. Bij een deel van deze groep stapelen problemen zoals werkloosheid, schulden, huiselijk geweld en eenzaamheid zich op. Dat leidt tot grote stress. Hoe ga je daar als professional mee om? En wat moet je weten over de werking van stress om op je cliënt op de juiste manier te ondersteunen? Dit en meer leer je in deze Z+W Kennistoets.
De Nieuwe Bibliotheek in Almere Stad toont van 5 tot en met 31 maart meer dan vijftig portretten van Almeerse vrouwen met een migratieachtergrond. Hun levensverhalen zijn te zien op de website womenofalmere.nl. 'Ik hoop dat Nederlanders beter begrijpen wie wij zijn', zegt fotograaf Lyla Carrillo Quan-van der Kaaden.
Wat als je zoon al vanaf jonge leeftijd aangeeft dat hij een meisje wil zijn? Het overkwam Diana Stribos. Darren verstopte zich in een fantasiewereld vol prinsessen en wilde niets liever dan zelf een meisje zijn.
Verdringen vrijwilligers en ervaringsdeskundigen betaalde banen? Hulpverleners Maureen van der Pligt, Bestuurder bij FNV Uitkeringsgerechtigden en Daantje Daniëls, Manager zorg met ervaringsdeskundigheid bij IrisZorg en voorzitter van de landelijke vereniging van Ervaringsdeskundigen verdedigen hun standpunt.
Toen ik als journalist voor het eerst te maken kreeg met woordvoerders van de overheid, verbaasde ik me over de mate van bemoeienis van de communicatiemedewerker. Deze moet de woordvoerder behoeden voor verkeerde uitspraken.
Laura van Duin werkt als onderzoeker en maatschappelijk werker bij De Nieuwe Kans in Rotterdam. Hier worden jongvolwassen mannen (18-27 jaar) met complexe problemen begeleid. 'Ik was me al vroeg bewust van alle kansen die ik zelf heb gekregen. De wereld is niet eerlijk. En dat weten deze jongens heel goed.'
De gespannen relatie met zijn moeder tekende zijn jeugd. Dat maakte hem extra gedreven om anderen te helpen. Mannus Boote (31), gelijkwaardigheidswerker in de jeugdhulp: 'Mijn werk is ook een soort zelfheling.'
Wat doe je als een cliënt uitspreekt niet langer te willen leven? Anne Elsinghorst (45), wijkverpleegkundige bij Buurtzorg, maakte het mee. Het zette van alles in gang en daar kijkt ze met een warm gevoel op terug.
